De schimmel van de Sint en de euro

Het dagblad Trouw (15 augustus 2014) meent dat Dijsselbloem zich tot het uiterste zal verzetten tegen de Frans/Italiaanse alliantie om Europese verdragen en afspraken voor de zoveelste keer aan de laars te lappen.

Een beknopt historisch overzicht is nuttig om dit ‘uiterste verzet’ in perspectief te plaatsen. Volgens toenmalig premier Wim Kok (1998) zaten de toch al krakkemikkige afspraken over het politieke europroject ‘in beton gegoten’. Vervolgens is het Wim Kok die als eerste het Verdrag schendt door in een 'moddergevecht' met Chirac tot een wederrechtelijke halve benoeming van Duisenberg te komen. Vervolgens treden landen toe die aan géén enkel criterium van het Verdrag voldoen en gezien hun eeuwenoude staat van dienst dat ook niet kunnen en willen, ondanks het ‘uiterste verzet’ van Zalm, die ook nog eventjes de gulden meer dan 10% te laag inwisselt.

Het feest van illegaal wanbeleid, leugens, bedrog en systematische schendingen van Verdragen en afspraken begint echter pas op toeren te draaien in en na 2010 als de zeepbel uit elkaar spat. Landen die tot de invoering van de euro 10-17% rente betaalden op de kapitaalmarkt, konden met een pennenstreek bijna gratis geld ophalen  vanwege de per decreet gelijkgeschakelde eurorente, de Communistische Comecon in een nieuwe jasje.  Rutte meldde vervolgens in mei 2010 dat Griekenland eenmalig steun zou krijgen en een uitzondering was. Vier jaar later heeft deze bedrieger een  bodemloze bankenunie, directe financiering van buitenlandse banken door Nederlandse belastingbetalers, transferunie, ESM en feitelijke eurobonds in het leven geroepen en maakt een niet integere Italiaan de dienst uit bij de ECB, waar notoire zondaars het beleid bepalen en de sufferds uit noordelijke landen betalen. 

De eurozone is niet alleen op papier een corrupte, niet integere, ondemocratische onrechtstaat, maar ook in de praktijk. Om de cijfers weer wat op te pimpen, de methode Draghi, worden maffiaverdiensten vanaf nu ook bij het BNP opgeteld en opeens is bijvoorbeeld Italië uit de rode cijfers. Deze Draghi heeft bijvoorbeeld ook zelf, samen met Barosso en Van Rompuy, het ontwerp van de bankenunie geschreven, met uiteraard een prominente rol van de ECB. Dit zijn de praktijken van een bananenrepubliek. Het is in Nederland niet voor te stellen dat, bijvoorbeeld, Knot (DNB) of de hoogste ambtenaar van het Ministerie van Algemene Zaken het ontwerp van een nieuwe Grondwet opstellen en het resultaat als een fait accompli presenteren. Er komt geen parlement of politiek meer aan te pas. Het Europees Parlement heeft er, gelukkig, niets over te zeggen en is sowieso een Noord-Koreaanse graai- en applausmachine, waar alleen onnozelen nog hun stem op uitbrengen. Het Nederlandse Parlement heeft zichzelf gediskwalificeerd en het sociale contract met zijn burgers verbroken door onrecht tot norm te verheffen en systematische verdragsschendingen ‘alternatiefloos’ te negeren.

Het uiterste verzet waarover Trouw het heeft, is van dezelfde gebakken lucht als de verklaringen van Dr. Kok  uit 1998. Wat heeft dit met Sinterklaas en Zwarte Piet te maken ? Rutte verklaarde niet zo lang geleden dat de onverkwikkelijke Zwarte Piet discussie geen zaak van de politiek, laat staan van het kabinet was. Een paar maanden later maakt Asscher (plaatsvervangend premier) de zaak tot speerpunt van het kabinet en blijkt Rutte weer eens gelogen te hebben. Zwarte Piet heeft ook feitelijk net zoveel te maken met racisme, discriminatie en het slavernij verleden, als Sinterklaas met kindermisbruik, katholicisme, Rome of de Paus: helemaal niets. Sinterklaas en Zwarte Piet, beiden bestaan ze niet. Nog even en de Partij van de Dieren stelt Kamervragen over de Schimmel van Sint vanwege dierenmishandeling, dat is immers het niveau van de Zwarte Piet discussie. De VVD, GroenLinks, D’66 en de PvdA-top die zélf hun kinderen op Witte Scholen doen, menen dat het wél racisme, discriminatie en slavernijgekleurd is, evenals een lid van de ook in andere opzichten niet integere Nederlandse rechterlijke macht. Als Zwarte Piet in Amsterdam van overheidswege wordt aangepast, moeten óók de katholieke bisschop en de Schimmel uit het straatbeeld verdwijnen.

Wanneer worden de eerste Zwarte Pieten in elkaar geslagen in Amsterdam, zoals homo’s en joden daar hun leven al niet meer zeker zijn ? Het verpolitiseren van dit volstrekt onschuldige Nederlandse kinderfeest kan niet los worden gezien van het verkwanselen van ’s werelds sterkste munt voor een niet democratische Europese creatie van bedrog, leugens, rechtsschendingen en wanbeleid door een hoog- en overmoedige, zelfgenoegzame, en provinciale elite in hun zelfbenoemde juridische wereldhoofdstad. Daarover gaat deze Zwarte Piet discussie, over de rechtsstaat, de vrijheid van meningsuiting en expressie. Die wordt echter gerelativeerd zodra een handjevol grachtengordelbewoners het beleid in Nederland bepalen.

Zo heeft de DNB (Amsterdam) vanaf Wellink en onder Knot een dubieuze rol gespeeld bij de euro (Wellink heeft de gulden onder grote politieke druk te goedkoop laten opgaan in de euro; en Knot stemt bijvoorbeeld vóór het opkopen van staatsobligaties door de ECB, wat volgens de hoogste Duitse rechter illegaal is en wil het behoud van de euro en een politiek unie, waar Knot echter niets over te zeggen heeft). Met Zwarte Piet verdwijnt óók de rechtsstaat in deze bananenrepubliek. De onschuld is Nederland sinds de invoering van de euro, het negeren van het bindende referendum in 2005 en het wanbeleid in Srebrenica echter al lang kwijt.