De noodzaak tot politieke correctheid

Veel steun op deze site voor Thilo Sarrazin, die bij de Bundesbank moest terugtreden en mogelijk ook uit de SPD wordt gezet. Hij wordt als een martelaar van de vrijheid van meningsuiting gezien, als een slachtoffer van de politieke correctheid die in Duitsland bijzonder sterk is. Nu is het zondermeer waar dat politieke correctheid ervoor kan zorgen dat gevoelige vraagstukken lang onbesproken kunnen blijven en een wollen deken over het publiek debat leggen. Dat is niet zonder risico, want als de geest eenmaal uit de fles is krijg je hem (zo gaat dat nu eenmaal met 'geesten') er niet meer in. Maar politieke correctheid komt in alle landen in meerdere of mindere mate voor, is een verschijnsel dat in de eigen nationale context verklaard moet worden, en is lang niet altijd (en misschien wel nooit) een fenomeen dat zomaar voortkomt uit een denkverbod. Sterker, het is eerder andersom en het is buitengewoon naïef om te denken dat politieke correctheid geen noodzaak heeft, of er alleen maar is om de linkse kerk aan de macht te houden.

Duitsland illustreert dat. Als de Bondsrepubliek tegenwoordig zo'n aangenaam land is, dan komt dat mede door de politieke correctheid die een halve eeuw lang door de politieke klasse is uitgedragen. Denken we nu echt dat Duitsland van zijn verleden had geleerd als de West-Duitse overheid en het West-Duitse onderwijs daartoe niet een grote inspanning hadden ondernomen? Natuurlijk is dat met een zekere staatspedagogiek en misschien wel staatsideologie gepaard gegaan. Maar zonder politieke corrrectheid (denk ook aan de moderne Turkse republiek van Kemal Atatürk) vaart geen enkele modernisering wel. En ik ben er helemaal niet van overtuigd dat Duitsland een beter land wordt als er daar ook 'op z'n wilderiaans' stemming gemaakt gaat worden tegen de politieke correctheid en de 'multiculturele' eenheidsworst van de politieke klasse. De Duitse politieke correctheid is meer dan waar ook ter wereld geworteld in historische ervaringskennis en - inderdaad - angst voor blonde politieke tovenaarsleerlingen. Het kan best dat ook in Duitsland de deksel van de hogedrukpan afschiet, maar het is goed dat Duitsland hierbij niet vooroploopt en kan toekijken hoe het andere staten (de kleinere buurlanden bijvoorbeeld) vergaat.

Zie Oostenrijk. Bemoedigend is dat het experiment met Haider (die zelf niet in de regering ging zitten en dat aan zijn partijgenoten overliet) niet heeft geleid tot grote ongelukken (behalve dat hijzelf met zijn snelle Volkswagen over de kop is geslagen). Maar Haider wist in Oostenrijk ook stemmen te winnen bij al diegenen die vinden 'dat joden te veel macht hebben' en dat Oostenrijk ten onrechte vanwege het nazi-verleden in de hoek werd gezet. Haiders politieke incorrectheid had een zekere aantrekkingskracht: hij zei dingen die anderen niet zeiden, of niet durfden te zeggen. We hoeven er niet aan te twijfelen dat zulke gevoelens in Duitsland ook bestaan, bij al diegenen die vinden dat Israël het te bont maakt of zich vrijheden permitteert die voor andere landen niet zijn weggelegd, bij de Heimatsvertriebenen (die door het eeuwige gedoe over 'de Palestijnse zaak' ook aan hun eigen lot herinnerd blijven), en bij al diegenen en vooral de jongere generaties die vinden dat Duitsland nu wel genoeg aan Wiedergutmachung heeft gedaan.

Laten we de Duitse politieke elites dankbaar zijn dat ze het Duitse volk zo keurig hebben heropgevoed en in het gareel hebben gekregen. Politieke correctheid kan tot blindheid leiden voor ernstige actuele en toekomstige vraagstukken. Maar wie denkt dat het in Duitsland 'feest' wordt als daar ook onbekommerd en libertijns het politiek correcte vijgenblad wordt afgelegd, is bijzonder lichtzinnig en vliegt zelf uit de bocht.