De man van zes miljard

Ik weet niet hoe het met u is, beste lezer, maar ik krijg zo langzaamaan de kriebels van dit rariteiten kabinet. Al vanaf hun valse start stapelen de purperpaarse jongens en meisjes van vak K fout op fout. Nu dit weer. In plaats dat zij de spreekwoordelijke middelvinger opsteken richting Brussel wordt onze economie verder om zeep geholpen. Lastenverzwaring onder het mom van 'bezuinigingen'. Het is gewoon te gek om los te lopen!

Het mag niet om 'incidentele meevallers' gaan, wordt er nog bijgezegd. Met andere woorden: de Brusselse dictaten worden gebruikt om de eigen politieke hervormingsagenda erdoor te drukken. Vrijdag komt het CPB met nieuwe cijfers. Het zal me niet verbazen, dat nu Teulings zijn biezen heeft moeten pakken omdat hij te 'objectief' was, er nu cijfers komen, die net als de mooie woorden van de ECB vanmiddag, veel en veel te rooskleurig zullen zijn.

Maar het CPB produceert ook goede rapporten, alleen bereiken die de hoofdstroom media niet. Aan één daarvan, zeer recent, zal ik bij onze Finance sectie maandag aandacht besteden, want zeer relevant. En ik kan u alvast verklappen: dat rapport liegt er niet om. Maar nog even geduld, maandag weet u meer.

Voor de goede orde: ook ik ben van mening dat er uiteindelijk een begrotingsevenwicht moet zijn. Een overheid moet net als private huishoudens niet méér uitgeven dan er binnenkomt. Een zeer gezond principe. Dat betekent dat het begrotingstekort uiteindelijk naar nul moet. Alleen, dat kost tijd. Veel tijd. En die tijd die is er niet, althans niet volgens Brussel. Behalve dan voor Frankrijk, die krijgt alle tijd. Tja, in de Europese familie filosofie zijn alle landen even belangrijk, maar sommige toch net iets meer dan andere. Het zij zo.

Het ergerlijke aan de handelwijze van beide regeringspartijen is, dat zij onder het mom van goed 'huisvaderschap' dit land volkomen naar de kloten helpen. De dubbele agenda van Samsom werd al duidelijk tijdens het PvdA Europa Festival. Daarin werd voor de goede verstaander glashelder gemaakt wat de Partij van de Arbeid met Nederland wil: méér Europa, méér immigratie en méér 'solidariteit'. De Partij van de Arbeid kan met 'Europa' het nivelleringsfeest van Spekman tot een hoogtepunt brengen.

Een Banken Unie willen ze. Zich wel of niet realiserend, dat de Nederlandse belastingbetaler daarmee het salaris van belastingontwijker Messi betaalt. Ik dacht dat Samsom de belastingontwijker juist wilde aanpakken, maar dat blijkt dus een verkeerde conclusie te zijn geweest. Een Resolutie Mechanisme wil Samsom, om de rotte obligaties van foute banken af te wikkelen. Realiseert deze raketgeleerde zich wel, dat hij daarmee de Nederlandse financiële sector in ernstige problemen brengt? Het is werkelijk van een onthutsend niveau.

Maar de brave neo-liberalen van de VeeVeeDee gaan er even vrolijk in mee. Hoe bestaat het!

De zelfverklaarde belastingverlaging kampioenen van de voorverkiezingen. Ze belasten Nederland kapot. Alle principes opzij om Rutte in het torentje te krijgen, alle principes opzij voor Brussel. Alle principes opzij om het de socialisten naar de zin te maken. En dan nog de derde partij van Nederland zijn in de laatste peilingen, weliswaar op gepaste afstand van de nummer één, maar toch.

Deze purperrode coalitie kan nog slechts rekenen op 39 van de 150 zetels, dat is iets meer dan een schamele kwart van alle kiezers. Maar zij maken met hun beleid wel Nederland totaal kapot. Fout na fout wordt er door deze politieke amateurs gemaakt. Teeven, Weekers, Van Miltenburg, De Graaf, de lijst met politieke blunders is schier eindeloos. En ook de PvdA kan er wat van of zijn we de 600 miljoen van Mansveld alweer vergeten? Het is werkelijk bar en boos.

Maar het door Samsom zo beleden 'gesproken woord' mag niet door de bevolking worden gegeven, stel je voor zeg. Dat gesproken woord is voorbehouden aan de elite van de salonsocialisten die dit land naar de verdoemenis willen helpen. Ja, ik ben boos. Ik ben vooral boos, over de onwaarschijnlijke mate van hypocrisie die deze Paarse regering durft te etaleren.

Onder het mom van een Brusselse norm worden burgers en bedrijven in dit land kaalgeplukt. Ten faveure van een federale fantasie, die nooit gaat werken. Niet kán werken.

Het roer moet om, en rap.