Een ludieke actie, zo noemde Greenpeace het boren van een gat onder de spoorlijn waar enkele dagen later een nucleair tranport overheen moest rijden. Erg lollig inderdaad, zo'n bijna nucleaire ramp."Ach," roept men dan, "dat zal zo'n vaart toch niet lopen? Het was heus niet hun bedoeling om een ongeluk te veroorzaken. Het zijn toch geen terroristen?" En nog leuker, als je dan verkondigt dat het een uiterst serieuze zaak is en dat er harde actie ondernomen moet worden om dit in de toekomst te voorkomen, dan ben je een nerveuze zeur die deze ludieke actie totaal verkeerd begrepen heeft!
De ludieke actie is in de voorbije decennia verworden tot het geijkte instrument voor linkse actiegroepen als Greenpeace en de zijnen. En weet u wat het erge is? Het werkt nog ook! Leest u maar eens mee.
Als u illegaal de ridderzaal beklimt dan wacht u zondermeer een verblijf in de gevangenis. Mocht u het in uw hoofd halen om uw zelfbenoemde vijanden van een ongefundeerde lastercampagne te voorzien, dan zal het OM niet aarzelen om u voor smaad te vervolgen. Of u stort rostblokken in zee, om het zodoende aan de Nederlandse vissers onmogelijk te maken om hun werk uit te voeren. Dan staat de blauwe diender spoedig op uw stoep. Tenzij! Tenzij u zo slim bent om na uw daad een gelikte persconferentie te houden, waarin u verkondigt dat het allemaal maar een ludieke actie was. Dat u uw overtreding van de wet als een grapje bedoeld hebt. Dan komt u in Nederland klaarblijkelijk overal mee weg!
Het is op zijn best een zaak van collectieve weekheid. Of het nu is omdat we gezamelijk werkelijk menen dat het overtreden van de wet best kan als het een ludieke actie betreft - wat schokkend zou zijn - of omdat 'men' het niet aandurft om de Greenpeace'jes aan te pakken uit angst voor eigen imagoschade - wat vreselijk laf zou zijn - is eigenlijk niet relevant. Wat van belang is, is dat we nu eindelijk eens een grens trekken. En ik kan mij vergissen, maar die grens mag est getrokken worden bij het bijna veroorzaken van een nucleaire ramp.