Barack Obama, oorlogshitser

Die Obama toch. Een man van vrede, fel tegenstander van de “republikeinse” oorlogen in Irak en Afghanistan. Volgens toenmalig presidentskandidaat Obama moest het daar maar snel mee afgelopen zijn. De Verenigde Staten moeten geen overzeese oorlogen voeren!

Hoe anders denkt hij er over nu hij daadwerkelijk president is. Nog steeds zijn de Amerikanen present in beide landen, en het einde is nog niet in zicht. Goed, laten we niet te hard zijn: zo’n operatie bouw je niet in één middagje af. Obama doet toch z’n best om de aanwezigheid van de Amerikaanse krijgsmacht in het buitenland te verminderen?

Nee, dus. Integendeel: hij heeft zojuist gesanctioneerd dat er 100 soldaten naar Centraal-Afrika worden gestuurd, om aldaar andermans oorlog te gaan voeren. Er is daar géén direct strategisch belang van de VS bij gemoeid. Nee, Obama vindt dat gewoon zijn menselijke plicht.

Zijn er soms nog niet genoeg lijkzakken teruggevlogen naar de VS? Moeten er nog méér jongelui sterven in één of andere godvergeten rimboe? Wel als het aan de “man of peace” Barack Obama ligt!

Volgens zijn press statement is deze militaire bemoeienis een daad van menslievendheid. De bemoeienis van Barack Obama in die regio heeft tot nu toe echter weinig met menslievendheid te maken gehad. De enige interesse die het Witte Huis onder Obama in centraal- en Oost-Afrika heeft getoond, was er op gericht om de vrienden en bondgenoten van Obama te helpen. Of ze nu menslievend zijn of niet.

Neem Kenia, waar Obama actief campagne voerde voor zijn “goede vriend” Raila Odinga. Blijkbaar kan het Obama niet heel veel schelen dat deze Odinga beslist geen lieverdje is, wiens naam verdacht vaak naar voren komt waar het mensenrechtenschendingen betreft.

Niemand met een gezond verstand zal beweren dat het Verzetsleger van de Heer een fijne club is. Wat Obama echter negeert is dat de regeringsleiders die hij nu gaat helpen vaak óók geen frisse jongens zijn. Hij stuurt Amerikaanse soldaten om te vechten in een oorlog waar beide kanten zich regelmatig beestachtig misdragen.

Dat Obama de militaire aanwezigheid in Afghanistan en Irak niet heeft beëindigd – het zij hem vergeven. Het zou kinderlijk zijn om te verwachten dat zoiets in vier jaar zou kunnen. (Hoewel hij dat wél beloofde!) Maar dat hij zijn land betrekt bij een oorlog die vele malen dubieuzer is, zou niemand hem moeten vergeven. Zeker gezien het feit dat de VS niets met het conflict in Centraal-Afrika te maken hebben.

Barack Obama, de man die de Nobelprijs voor de Vrede kreeg zonder daar iets voor gedaan te hebben, zorgt er nu eigenhandig voor dat de VS terecht komen in een schimmige oorlog vol mensenrechtenschendingen. Een oorlog die eigenlijk geen “goede” kant heeft, enkel een “minder slechte” kant. En we weten niet eens of dat wel de kant is waar Obama zich nu bij aansluit.

Die Nobelprijs mag Barack wel weer inleveren, als hij nog enige integriteit heeft. Dat laatste valt echter sterk te betwijfelen.