De futvoeder en ipsen

Voor wie de figuur Kweetal de Breinbaas uit de door Maarten Toonder geschreven verhalen van heer Bommel niet kent, Kweetal is een mannetje met eigen taalgebruik, natuurmens en uitvinder van apparaatjes die spotten met alle natuurwetten. De futvoeder is zo’n apparaatje. Een wiel dat draait zodra je een snoertje in de grond steekt. Kweetal legt het uit: “zolang het snoertje in de grond steekt, trekt fut in de gnom. Dat gaat door zolang de aarde draait.”

Lijkt glashelder: gratis en onuitputtelijke energie. Alleen die gnom?

De Futvoeder leidt in dit verhaaltje tot paniek bij de Bovenbazen die het moeten hebben van betaalde energie voor de consumptiemaatschappij. Als lezer weet je dat je op leerzame wijze gefopt wordt. Helaas lijken groenbevlogenen de tegenovergestelde lering te trekken zoals uit het Nationale Energieakkoord blijkt en Urgenda’s jongste utopie.

Hier moet ik aan denken, wanneer ik groenbevlogen Kamerleden impliciet de Heilige Graal van gratis energie hoor uitdragen.

Jan Vos (PvdA) en Remco Dijkstra (VVD) moeten gegrepen zijn door de utopische genialiteit van Kweetal de Breinbaas en de Wetten van de Thermodynamica doorgrond hebben. Voor hen kent de ‘gnom’ blijkbaar geen geheimen. Ikzelf krijg de indruk dat er niet goed is nagedacht. Een dergelijk wensdenken is helaas symptomatisch voor de groenbevlogenen. Ik denk dat de komende generatie niet gediend is met dit politiek correct geloof in Kweetal’s natuurkundig onmogelijke Futvoeder, waarvan thans honderden op land en zee verrijzen. Besef van dit laatste lijkt zoekgeraakt. Immers, er is geen enkele aanwijzing dat de huidige hernieuwbare energiebronnen als wind en zon boven de minimaal noodzakelijke EROEI (Energy Return on Energy Investment) kunnen uitkomen, wil onze maatschappij kunnen blijven voortbestaan. Het kan natuurlijk altijd als men ervoor kiest om, na een transitie via planeconomische terreur, weer als jager-verzamelaar te leven. Het staat de beide heren vrij om hier voor te kiezen, maar ik pas daar toch liever voor.

Het debat wordt bovendien onterecht gedomineerd door de op eigenbelang berustende eisen van de milieubeweging en haar keer op keer onjuist gebleken informatie. Een aantal van onze volksvertegenwoordigers doet er dan ook beter aan minder kritiekloos de oren te laten hangen naar de milieubeweging. Zie het recente verhaal over de walrussen hier.

De berichten van de milieubeweging zijn structureel onbetrouwbaar. Het Nationaal Energieakkoord is dan ook een blauwdruk van een utopische Futvoeder geworden. En rekenen kunnen we ook al niet zoals dit illustreert:

Bij een steeds breder publiek rijzen gelukkig eindelijk twijfels, omdat dit het verhaaltje van de Futvoeder beter leest dan velen van onze politici.

Pee Pastinakel is een ander, niet minder leerzaam, figuurtje uit verhalen van heer Bommel. Hij is de stamvader van de milieubeschermer pur sang uitgerust met kruiwagen, tuinbroek,... en in tegenstelling tot veel hedendaagse milieubeschermers, uitgerust met gezond verstand. 'Ipsen,' zei Pastinakel. 'De natuur gaat ipsen en ik ook. Dat is natuurlijk.'

Op tijd terugtreden dus.

Alleen een staatsman heeft de moed om een falend paradigma te verlaten omdat de wetten van fysica dit nu eenmaal gebieden. De burger is niet gediend met egotrippende politici die bovendien lijden aan kennelijke dyslexie en dyscalculie.

Aldus Jeroen Hetzler.

Voor mijn eerder DDS–bijdrage zie hier.