De EP-verkiezingen in een ander licht

Geen recht om zelf wetsvoorstellen te doen, alleen voor of tegen stemmen en met de belangrijkste zaken hebben ze niets te maken. Parkeerplaats voor politici na de "best before" datum. Geen enkele reden dus om je bij de verkiezingen ervoor druk te maken. Maakt toch niets uit. Logisch dus dat in Nederland bijvoorbeeld slechts 37% komt opdraven om te stemmen. Blijf toch lekker thuis bij de buis. Alleen Pechtold en Buma sloven zich ervoor uit. De NOS censureert op afvalligen.

Maar dan ineens komt in het Verenigd Koninkrijk, Brittannië, de UKIP, de anti-EU-partij, Britain uit de EU, als grootste uit de bus, de LibDems verdwijnen in het niets (nog maar één zetel), de Tories knarsetanden en zelfs  Labour is aangevreten. What the hell!

In Frankrijk, het land van sinds mensenheugenis de PS en de UMP, verslaat het Front Nationale met Marine le Pen zowel de regerende socialisten als de rechtse UMP, met 25% ineens de grootste partij van Frankrijk. Marine eist meteen nieuwe verkiezingen. Meteen crisisberaad in het Elisée. Quelle horreur!

In Griekenland, het land waarin een 12,7% begrotingstekort door de Troika wordt omgebogen tot een surplus, le Deus ex Machina, zien we de anti-EU-partij Syriza aan de kop met zo'n 27% en zelfs Gouen Dageraad, echt uiterst uiterst rechts met 9%.

Gelukkig, in Italië is de Democratic Party nog steeds de grootste, maar Beppo Grillo, en zijn Vijf Sterren partij, M5S haalt meer dan 25% van de stemmen en hijgt in zijn nek. Zelfs in Duitsland; de moederkloek en voedster van de EU en eurozone, het enige land waarvan we weten dat het echt een Federale Europa Staat wil, komen de eurosceptici op 6,5%, boven de kiesdrempel. In Denemarken, wie zou dat hebben gedacht, komt de anti-islam- en anti-immigratiepartij met 23% als grootste uit de bus.

En dat allemaal voor een niets voorstellend Europees Parlement. En overal is men in paniek. Wat is er aan de hand, waarom die opwinding. De kruik gaat net zolang te water... You can fool most of the people most of the time but...

Er is iets aan de gang in de lidstaten van de EU en de Eurozone. Het loopt niet meer. De nationale parlementen hebben niets meer voor het zeggen,  Brussel heeft de macht overgenomen. Het EP is een lachertje, meelopen en nu met de antis erbij joelen aan de zijlijn.

Zelfs, hoe raar het ook klinkt, de Raad van Regeringsleiders, het oppermachtige 28 koppige EU orgaan is met handen en voeten gebonden. Gebonden door het Verdrag van Lissabon, dat tot in details regelt hoe de EU werkt. Het verdrag dat alles bepaalt, van landbouw tot immigratie. Het verdrag dat ze met bailouts en ESM deels hebben ontkracht maar dat niet te veranderen valt. Een verdrag dat niet kan worden aangepast aan de noden van de tijd.

In de eurozone is het een warboel. Het zuiden wil meer geld, waar het ook vandaan komt, de schulden moeten weg, er heerst armoede en volkswoede. In het noorden loopt de economie evenmin, behalve in Duitsland, dat daarvoor wordt aangekeken als zondebok. Het noorden vreest op te draaien voor de schulden van het zuiden. De oorzaak is de euro die niet en voor het noorden en voor het zuiden geschikt is. Maar voorgeschreven in het Verdrag van Lissabon. Men kan er niet van af. Alleen de Grote Leiders zien vooruitgang in hun kristallen bol.

Wat is er dan met dat Verdrag van Lissabon dat niet veranderd kan worden. Wel, het is de uitgebreide grondwet van de EU die verdrag moest worden genoemd  omdat Frankrijk en Nederland er per referendum tegen hadden gestemd. Als verdrag mocht het wel, daar was geen referendum voor nodig. Zo zit dat in elkaar.

Waarom kan het niet aangepast worden? Simpel, ga je het aanpassen, dan kan alles worden aangepast. Duitsland wil een aanpassing voor het ECB  en minder macht voor Brussel, het VK wil een groot aantal bepalingen schrappen, in feite terug naar een vorige versie: de Europese Economische Gemeenschap, alleen handelsverdrag, geen politiek. Zelfs onze eigen Rutte heeft het over een beperking tot vijf kerntaken. Andere lidstaten willen weer andere wijzigingen. Als  het werd opengebroken werd het nooit meer gedicht, zover lopen de noden en wensen van de lidstaten uit elkaar. Dus blijft alles zoals het is. Niets kan worden teruggedraaid of aangepast. Tot de druk zo hoog is gestegen dat de ketel barst. Tot die tijd blijft Brussel er bovenop zitten.

Zoals ik al meer zei: de EU is eenrichtingsverkeer op een doodlopende weg.