-Column Paul Cliteur- Luister naar de Amerikanen, Zelensky; dat is de redding voor je land
“In 1990, toen de communistische wereld was ingestort, leek het liberale Westen de enige meester van de planeet te zijn geworden”, schrijft Jean-Claude Barreau in De l’islam en général et du monde moderne en particulier (1991, p. 11). Op dat moment begint ook de hubris (overmoed) bij Amerikaanse presidenten, volgens Jeffrey Sachs. Dan begint de implementatie van het neoconservatieve beleid dat gebaseerd is op de gedachte dat we leven in een “unipolar world”, een wereld waarin, in machtstermen gesproken, nog maar één supermacht is overgebleven. Die supermacht is de Verenigde Staten van Amerika. Het is de Verenigde Staten die de Sovjet-Unie op de knieën heeft gedwongen en de Verenigde Staten kunnen nu dicteren aan de rest van de wereld hoe deze moet worden ingericht.
Dit manifesteert zich vooralsnog niet in een breuk met het anticommunisme dat in de koude oorlog de toon aangaf. Dat anticommunisme heeft zich alleen getransformeerd in een agressief “uitbreidingsstreven” van de NAVO. De wens tot het oprekken van de grenzen van de NAVO tot aan de grens van Rusland. Eén voor één zijn de voormalige landen van de Sovjet-Unie toegetreden tot de NAVO. Tot ergernis van Rusland. Bij Oekraïne heeft Rusland een grens gesteld. Géén wapentuig aan de Russische grenzen. Oekraïne dient een neutrale bufferstaat te blijven. Niet lid van de NAVO.
Oekraïne niet lid van de NAVO
Niet meer dan logisch, eigenlijk. Hoe zou Amerika denken over Russische raketten op Cuba? Of in Mexico? Of in Canada? Geen enkele Amerikaanse president zou dulden dat zoiets zou gebeuren (zoals Kennedy ook niet deed).
Precies zoals Amerikaanse presidenten geen Russische raketten dulden in hun achtertuin, zo is er geen enkele Russische president die NAVO-wapentuig aan de grenzen van Rusland zal accepteren, zoals Noam Chomky al lang geleden heeft uitgesproken. Dit is niet een gekke preoccupatie van Poetin, maar het is standaard Russisch beleid. Dit is het kleine compromis dat Oekraïne en dat het Westen moet sluiten om geen oorlog met Rusland te krijgen. Maar vanuit de “unipolaire” mindset is men niet bereid dat compromis te sluiten. Met alle fatale gevolgen die dat met zich meebrengt. Het werk van Jeffrey Sachs legt daarvan getuigenis af.
Zelensky zou dit punt – Oekraïne geen lid van de NAVO – als eerste ter tafel moeten brengen in onderhandelingen met Rusland. Als blijk van goede wil. Hij moet inderdaad van zijn koppige houding af en contact met even koppige (maar machteloze) Europese politici even laten voor wat het is. Luister naar de Amerikanen, Zelensky. Dat is de redding voor je land.
Paul Cliteur is de auteur van “Westerse schuld en westerse weerbaarheid” (2022): https://ap.lc/caMuo
