De dankbaarheid zelve: Palestijn met kanker die in Israël behandeld zou worden betrapt op explosieven

Linkse idealen klinken soms best leuk, maar daar zit het probleem hem ook: het klinken gaat prima, maar in de praktijk blijken ze totaal onrealistisch te zijn. Zo ook de grote "imagine all the people"-droom van eeuwige wereldvrede waarbij iedereen het met iedereen kan vinden. Leuk, maar op de één 0f andere manier lijkt het er maar niet van te komen. En dat toch terwijl bijvoorbeeld Zweden toch altijd hartstikke lief deed voor migranten: hoe kan het dan dat één van hen tóch besloot om eens even een aanslagje te plegen in hartje Stockholm? Heel simpel: je kunt nog zo aardig doen tegen extremisten, maar ze zullen altijd hun best blijven doen om een mes in je rug te steken. Figuurlijk, maar vaak ook letterlijk.

Met naïef zijn kom je nergens, met realistisch zijn wel. Dat heeft Israël gelukkig wat beter begrepen dan Zweden, wat ook wel nodig is na de ontelbare keren dat extremisten het voorzien gehad hebben op de enige echte democratie in het Midden-Oosten. Iedereen die het land binnenkomt wordt dan ook grondig gecontroleerd, of het nou gaat om een stevige Arabier met een woeste baard en een jalabba of een bejaarde non. En dat is maar goed ook, want deze woensdag deed zich weer eens een voorval voor dat pijnlijk duidelijk maakt dat je écht niet altijd op dankbaarheid hoeft te rekenen als je mensen een helpende hand biedt. Bij een grensovergang met de Gazastrook werden twee zussen gecontroleerd die op weg waren naar Israël voor een behandeling tegen kanker. In veel Arabische landen en pseudo-landen als Palestina heeft men nooit de moeite gedaan om een degelijke gezondheidszorg op te bouwen - je kunt je geld natuurlijk beter besteden aan het bestoken van Israël dan aan je eigen bevolking - en hoewel ze daar geen enkele verplichting toe hebben nodigt de Joodse staat regelmatig mensen uit die landen uit om in Israël behandeld te worden.

Betere redenen om dankbaar te zijn kan ik mij niet bedenken: in hun eigen land zouden deze mensen niet lang meer te leven hebben, maar Israël biedt hen een kans op leven. Helaas is dat weer eens een redenering die veel te veel is gebaseerd op onze Westerse normen en waarden. De barmhartige Samaritaan wordt bij ons immers op een voetstuk geplaatst, maar in islamistische kringen zijn er veel belangrijkere idealen: het doen vloeien van het bloed van elke Jood bijvoorbeeld. En dat is precies wat de twee zussen woensdag bleken te willen doen, toen in hun baggage een aardige hoeveelheid explosief materiaal gevonden werd. Niet echt iets wat je zou verwachten bij iemand die voor zijn leven vecht, maar wél voor iemand die andere levens wil beëindigen.

Het moge geen verrassing zijn dat deze -gelukkig gefaalde - smokkelactie wordt toegeschreven aan Hamas, de terreurorganisatie die feestviert bij elke Israëlische dode, zelfs al is het een kat. En ja, dan zijn er nog mensen die geloven dat Hamas 'gewoon het beste voor de mensen in Gaza wil'. Dat soort mensen leven dus echt in een illusie, en helaas toont de werkelijkheid keer op keer aan dat je daarmee geen stap verder komt in het leven.