De Chinese huizenmarkt op de rand van de afgrond

Het zou wel eens de grootste zeepbel aller tijden kunnen blijken te zijn. De Chinese huizenmarkt staat bol van de investeringen maar inkomens stijgen niet snel genoeg om het uitdijende aanbod van met name appartementen in de steden bij te benen. Dat de vastgoedhandel op het punt staat in elkaar te storten lijkt steeds waarschijnlijker.

De huizenmarkt is goed voor maar liefst 10 procent van de Chinese economie. Ter vergelijking: de Amerikaanse huizenmarkt was in 2005, op het hoogtepunt van de boom daar, goed voor 6 procent van het bruto binnenlands product.

Als de Chinese markt instort heeft dat wereldwijde gevolgen. De binnenlandse vraag zal snel afnemen terwijl internationale leveranciers van grondstoffen en bouwmaterialen hard geraakt worden.

De Chinese staalproductie is ten opzichte van afgelopen zomer al met 15 procent gedaald. Bijna een derde van de binnenlandse staalbedrijven draait op het moment geen winst.

In de steden is de markt zeer grillig. Plotselinge prijsdalingen zijn de afgelopen maanden veel voorgekomen. De prijzen van nieuwgebouwde woningen in de hoofdstad daalden in november met maar liefst 35 procent! In Sjanghai zou nog voor tweeëntwintig maanden aan onverkocht vastgoed leeg staan.

Dat er maar doorgebouwd wordt en vanuit de overheid nauwelijks actie wordt ondernomen komt onder meer door de verwevenheid tussen politiek en zakenleven. Met name de vastgoedsector geniet in China veel invloed. Lokale bestuurders zijn vaak maar wat blij om grote projectontwikkelaars binnen te halen. Maandenlang is dan immers werkgelegenheid tot halve steden zijn afgebouwd waar niemand komt te wonen.

Zo komt een enorm traject van investering op gang dat van bouwbedrijven in China tot aan mijnbouwers in Australië en Zuid-Afrika loopt. Uiteindelijk zal dat traject opgebroken moeten worden want de investeringen staan waarschijnlijk niet in verhouding tot de daadwerkelijke vraag. Dat kan echter gepaard gaan met een wereldwijde schok die nu niet echt goed uitkomt.

Foto: Wikicommons / Marshall Strabala.