CU schudt socialistische veren af

De Christenunie luistert naar de overgebleven kiezers en ontdoet zich van predikaat 'links'. Dat werd tijd. De CU is er zelfs bij de Tweede Kamerverkiezingen van vorig jaar niet eens in geslaagd zetels te pikken van het ingestorte CDA. Omdat het CDA en de CU gedeeltelijk in dezelfde vijver vissen, is dat een brevet van onvermogen van de christelijk geünificeerde kant. Het roer moet en gaat dus om.

Het Christendom is sociaal, niet socialistisch. Naastenliefde en vergevingsgezindheid zijn christelijke en sociale thema's, die niet alleen links, maar ook rechts toekomen. Links wil dit christelijke gedachtegoed echter middels een staat afdwingen, terwijl rechts deze deugden liever vanuit het individu en de samenleving ziet komen.

Problematischer is de combinatie van socialisme en Christendom. Socialisme is in de grond namelijk anti-Christelijk. Het idee dat de mens geketend wordt door verstikkende sociale verbanden en heersende waarden én daarvan verlost moet worden, ligt aan de wortel van het socialistische denken. Omdat sommige mensen kicken op name-dropping, kan ik niet nalaten te vermelden dat dit onder andere terug te vinden is bij Rousseau en Marx. De laatste borduurt in zekere zin voort op de ideeën van de eerste.

Niet alleen theoretisch ligt de koppeling van christelijkheid en socialisme dus lastig, ook politiek gesproken is het nu niet echt een winnende combinatie in de huidige politiek. Nu er massaal wordt afgerekend met links en er een nieuwe wind waait door Nederland, is het niet verstandig je voor te staan op je sociale karakter, terwijl je in wezen Christelijk bent. Ook electoraal gezien is het voordelig in te zetten op een profiel als Christelijke getuigenispartij, want de (voormalige) CU-stemmers lopen weg omdat hun partij zich niet conservatief genoeg presenteert.

De CU-top maakt dus een verstandige keus als ze ervoor kiest de koers van de afgelopen jaren los te laten en meer op rechts te koersen. En dat zal het kabinet ook niet slecht uitkomen.