Critici geloochenstraft door Kiezen en Verbinden CDA

Niet in de fuik van links en niet in de fuik van rechts getrapt. Met de voorlopige uitkomsten van het Strategisch Beraad onder leiding van Aart Jan de Geus heeft het CDA de eerste slag om het vertrouwen van de kiezers terug te winnen gewonnen, tevens heeft de partij haar criticasters een (on)bewuste draai om de oren verkocht.

Menige digitale ballpoint is er op stuk geschreven in de voorbije dagen, het CDA zou met de nieuwe contouren die de partij gaan sieren de aankomende jaren, de leden zijn na het congres van vandaag eerst nog aan zet, een gruwel in de ogen van rechts worden en links sprong bijkans alweer een gat in de lucht. Representanten van beide stromingen mogen zich echter verbijten nu, want de enige ruk die het CDA maakt is die naar het radikale midden!

Met Kiezen en Verbinden is het CDA onderweg naar morgen. De partij heeft in korte tijd ‘nieuwe’ ideologische lijnen uitgezet en veel is een proeve der herkenning. Inzetten op duurzaam beleid met instrumenten als milieubelasting, het belasten van het gebruik en niet het bezit van de heilige koe, maar ook de aanpak van de HRA, een streng doch rechtvaardig immigratiebeleid, soberheid inzake de overheidsfinancieen etc., het heeft allemaal niets met links of rechts te maken, maar wel alles van doen met betrouwbaardheid en degelijkheid.

Is het ook radikaal? Hangt af van de context. Allereerst moeten we stellen, dat er aan de nieuwe bouwstenen van het CDA nogal geschaafd zal gaan worden. Na de nieuwjaarsbijeenkomst en het bijzondere congres in Utrecht vanmiddag zullen de voorstellen om tot partijvernieuwing te komen gaan rouleren in den lande onder de tienduizenden leden en afdelingen. De aankomende maanden zal iedereen zijn zegje doen en pas in in juni 2012 zullen de resultaten gebundeld en door het Strategisch Beraad aan het partijcongres gepresenteerd worden. Pas daarna zullen de diverse kamers in het nieuwe CDA-huis bewoonbaar en proofvast zijn. Dat is de inhoud. Daarna zal het poppetje naar voren treden die de eerste viool binnen het CDA mag spelen. Voorbarig gespeculeer over de nieuwe eerste man of vrouw voor het CDA is momenteel nog onzinnig, aan de andere kant, mag het ook weer niet te lang duren wie het centrale aanspreekpunt binnen het CDA gaat worden.

Radikaal is dus niet de werkwijze van de partijvernieuwing of de terugkeer naar de oude roots van de de christendemocratie, radikaal is de ethiek die erachter zit en die kwam gisteren nog niet echt uit de verf. Kan nog komen, met een dominee als partijvoorzitter heb ik daar het volste vertrouwen in. Het CDA is een christelijke partij en daarmee onderscheidt ze zich van die andere zogenaamde middenpartij D66. Vanuit het confessionele denken heeft het gros van de CDA’ers geen enkel gevoel bij nog meer koopzondagen, vrijere abortussen of een softdrugs vriendelijk beleid. Integendeel. Hierbij speelt de christelijke grondhouding een rol en daarmee mag de partij pro-life genoemd worden. Die joods-christelijke ethiek moet de drijvende kracht achter de voorstellen tot partijvernieuwing worden. Daaruit vloeit voort een open en welkome houding naar de ander en de innerlijke wil mensen te willen binden aan mekaar. Naiviteit moet het CDA daarin vreemd zijn. Illustratief: de vreemdeling die eigen huis en haard verlaat om zich hier economisch te verrijken mag blijven zitten waar hij/zij zit, de politieke vluchteling die zich aantoonbaar het vege lijf probeert te redden is welkom. Beschaving stopt niet bij de voordeur. Jammer voor Wilders, maar die heeft nog nooit van barmhartige samaritanen gehoord.

Het doet goed om te zien, je kon de afgelopen dagen moeilijk een CDA’er ontlopen in de media, dat de partij terug is in centrum van de media-aandacht. Desalniettemin zal dit weer snel voorbij zijn en dan zullen opponenten in media en politiek de partij harder dan ooit de maat gaan nemen. De PenW’s in Nederland zullen er alles aan doen het CDA onderuit te halen en dat zal vooral op absurde wijze gebeuren. Zo worden de voorstellen om de partij te vernieuwen conflicteerbaar genoemd met deelname aan het huidige kabinet. Kul natuurlijk. Laten we dan ook vooral de bal terug kaatsten. Elke partij of men nu regeert of niet is het aan de eigen identiteit verplicht in een snel veranderende samenleving antwoorden en vergezichten voor de lange termijn te formuleren. Maxime Verhagen haalde gisteren gelijk de angel er uit, door te constateren dat de uitkomsten van het Strategisch Beraad alleen maar kunnen inspireren om je voor alles christendemocraat te wezen in het kabinet. We laten ons dus geen spanningsvelden opdringen, niet door rechtse bloggers of vanuit de linkse kerk.

Tenslotte. De media hebben ongeacht de politieke kleur de volwassen opdracht geen hijgerige hypes te creeeren die er niet zijn. Een beetje objectiviteit mag worden verondersteld. Afgelopen week was er alleen gebalanceerde berichtgeving te ontwaren over het CDA in het Reformatorisch Dagblad en in Trouw. Terecht vroeg een collega columnist op de Dagelijkse Standaard zich af, waar de Telegraaf nu helemaal mee bezig is. De tot op heden redelijke en rechtse huisvriend wist haar lezers tot driemaal toe (ook vanmorgen) te vermoeien met haar nieuwe ‘project’: Henk Bleker bashen. Kennelijk kan de krant haar afgunst niet verbloemen, vanwege de jongere vriendin van deze sympahieke CDA-prominent. Telegraaf, waar zijt gij mee bezig? Zomaar een voorbeeld van mediauitingen die of hypes creeeren bij gebrek aan echt nieuws of doelbewust de christendemocratie in zelf gekunstelde verlegenheid brengen. De kunst voor het CDA echter is zich in de aankomende periode niet van de wijs te laten brengen door niets en door niemand.

Sinds gisteren is de neergang van de christendemocratie een halt toegeroepen en de opgang van het CDA begonnen. De partij is weer zichtbaarder dan ooit en tevens politiek ongrijpbaar in haar onverdroten gang naar het politieke midden. Dat laatste kan geen kwaad. Het CDA bepaalt zelf hoe ze haar pelgrimage naar het midden aflegt en in welk tempo. Herrijken gaat niet van de ene op de andere dag. Misschien jammer voor de critici in dit land van zoveel hoofden zoveel zinnen, maar zij zijn voorlopig geloochenstraft. Even geduld ‘vrinden’.