Column Sid Lukkassen: 'Laat de politiek rauwer worden zodat de wereld ziet dat het géén spelletje is!'

In een column op De Dagelijkse Standaard haalt Frits Bosch uit naar Geert Wilders (PVV) en Thierry Baudet (FvD). Wilders deelde een bericht op sociale media: “Journalisten zijn - uitzonderingen daargelaten – gewoon tuig van de richel.” Hierop zwaait Bosch met het domineesvingertje: “Bedenk dat het Nederlandse volk bestaat uit mensen die een schurfthekel hebben aan politici die zich onbeschaafd uiten. Daarom is mijn advies aan Wilders en Baudet: probeer je beschaafd te uiten als je tenminste dit land ooit wilt aansturen. Zo niet, dan blijf je als een onbeschaafd roepende aan de kant staan.”

Frits Bosch zit ernaast, om meerdere redenen. Ten eerste negeert dit moralisme de specifieke achtergrond van Wilders’ bericht. Er zijn namelijk grove beschuldigingen geplaatst tegen één van zijn Kamerleden, die vooralsnog niet zijn bewezen. Dion Graus zou door de Kamervoorzitter de toegang tot het gebouw zijn ontzegd, later moest de krant deze bewering intrekken. 1-0 voor Wilders dus, die een krachtdadig leiderschap toont door achter zijn mensen te staan en stevig van zich af te bijten.

Ten tweede is het krom dat hij Baudet de oren wil wassen met een tweet van Wilders. Politici gaan over hun eigen woorden. Maar alsnog – met beschaafde taal win je misschien de sympathie van een brave CDA-huisvader, maar welk verschil heeft die sympathie ooit gemaakt? Al die keurige beleefde mensen hebben zich gedwee laten ringeloren toen Rutte zijn beloften verbrak en tekende voor de EU-schuldenunie, toen het kabinet aftrad na de toeslagen affaire en vervolgens in full swing beleid zit te maken, toen de Klimaatwet werd doorgevoerd één dag voor de installatie van de nieuwe senaat, enzovoorts. Steeds openden ze hun monden en slikten ze de drollen. Nu krijgen ze een schouderklopje van Frits omdat ze zo ‘beschaafd’ en ‘fatsoenlijk’ zijn gebleven…

Die brave burgerman die zo’n waarde hecht aan een gekuiste taal, gaat écht het verschil niet maken. Ondertussen dreigt Akwasi openlijk om mensen die als Zwarte Piet verkleed gaan, in hun gezicht te trappen – Akwasi krijgt wél zijn zin. Je leert in je opvoeding dat je met fatsoen altijd aan het langste eind trekt. Maar in de echte wereld blijkt dat net zo’n fabeltje als dat pesters vanzelf wel ophouden als je ze maar lang genoeg negeert.

Zelf ging ik doorgaans hoffelijk en bereidwillig met journalisten om, maar helaas zijn velen er op uit om je te framen. Zomaar een greep – zeker geen volledige opsomming – van ervaringen:

Augustinus schreef ooit: de waarheid is zó geliefd, dat zij die iets anders liefhebben dan de waarheid, wensen dat dit de waarheid is. Zodoende haten ze de waarheid in het belang van hetgeen ze liefhebben in plaats van de waarheid, wat wil zeggen: hun activisme. Bij velen is hun keuze om journalist te worden, ontstaan vanuit hun aanvankelijke verlangen om de wereld te veranderen – niet om de wereld objectief weer te geven.

Elke politicus heeft zijn eigen stijl – Wilders gaat er soms in met de botte bijl; als Baudet een publiek toespreekt, dan is zijn woordkeuze vrijwel altijd welgemanierd. En dan nóg zal het weinig uitmaken. De mensen zijn kláár met het type politicus van de jaren negentig, zoals Wim Kok en Tony Blair, waar alles maar vanaf glijdt alsof politiek een spel is. De mensen lijden ontzettend veel pijn. De waarde van hun spaargeld verdampt, ze krijgen te maken met geweld en intimidatie vanuit de cultuur- en bevolkingsverandering. Het is alleen maar gezond dat er nu politici opkomen die de authentieke woede van het volk weerspiegelen. Laat de politiek maar rauwer worden zodat de wereld kan zien dat het geen spelletje is!

Waarom denkt Frits Bosch toch: ‘als je jezelf maar beschaafd opstelt, dan “speel je ze niet in de kaart”.’ Alleen al die woordkeuze! Men zoekt een stok om de hond te slaan – een meisje dat tegen je zegt ‘ik wil niet met je uit eten want je kapsel vind ik niet leuk’, gaat écht niet alsnog met je dineren als je je kapsel verandert. Het kartel wil een technocratische wereld die is afgestemd op genderfluïde kosmopolieten – de rechts-realistische partijen willen iets fundamenteel anders, namelijk soevereine natiestaten met een robuuste middenklasse die is geworteld in patriottisme en tradities. ‘De toon’ zal echt het verschil niet maken… wie dat denkt, is ziende blind!