Column Jan Roos: Voor "woke" Oranje verdwijnen bezwaren over slaven als sneeuw voor de Qatarese woestijnzon

Na alle Black Lives Matter-hysterie kon ook het Nederlands elftal natuurlijk niet achterblijven. Lekker deugen is namelijk hip. Het kwam zelfs zover dat Wijnaldum en De Jong tijdens een potje voetbal hun donkere en blanke armen naast elkaar legden en daar heel erg naar gingen wijzen. Het was een ingestuurd toneelstukje waar menig politiek-correct hartje sneller van ging kloppen.

Ik heb er niks mee. Want als ik naar Oranje kijk zie ik een team dat bezig is te winnen voor mijn land. De huidskleur of achtergrond van de deelnemers zal mij werkelijk worst zijn. Dat je de verschillen in pigment moet aanwijzen om aan te tonen dat er geen verschillen zijn lijkt me nogal tegenstrijdig. Als ik naar het Nederlands elftal kijk heb ik trouwens niet het gevoel dat donkere mensen geen plek krijgen vanwege hun huidskleur. Ik heb ook nooit ergens gelezen dat ze slechter betaald krijgen of eerder worden gewisseld. Dus dat ze zouden worden achtergesteld lijkt mij een fabeltje.

Nou ja, deze week kwam Clarence Seedorf met een huilverhaal dat donkere coaches minder snel werk krijgen. Seedorf is waarschijnlijk vergeten dat hij bij zijn eerste baan als coach, zonder enige ervaring, aan de slag mocht bij AC Milan. Hij bakte er niks van. Alle andere keren dat hij ergens coach was faalde hij gigantisch. Dus wellicht heeft het niet te maken met zijn uiterlijk, maar met zijn continue povere prestaties.

Ik kan mij nog goed herinneren dat bij mij op de middelbare school een donkere jongen vaak de klas uit werd gestuurd omdat het een ongelofelijke etterbak was. Standaard riep hij dat dat kwam omdat hij donker was. Dat is ook wat Clarence nu doet. Zonde, zeker van zo’n groot voetballer.

Maar nog even terug naar het Nederlands elftal. Ze hadden met elkaar besloten nooit meer met de heren van Veronica Inside te praten na het Akwasi-grapje van Johan Derksen. Ze vonden het een racistisch programma. Nu is humor een moeilijk ding, zeker voor mensen die in elke scheet of grap discriminatie zien, alleen komt dat “woke” gedoe opeens niet meer zo goed uit.

Deze week kwam in het nieuws dat zeker 6500 mensen zijn omgekomen bij de bouw van stadions in Qatar, waar de aanstaande wereldkampioenschappen worden gehouden. Je zou deze bouwvakkers trouwens gewoon beter moderne slaven kunnen noemen. Geen woord van de internationals. Je verwacht toch dat ze gelijk van de daken schreeuwen geen stap meer in dat land te willen zetten? Laten we eerlijk zijn, al vóór deze 6500 doden waren er redenen ten over om niet naar die mensenrechtenschendende woestijnstaat te willen gaan.

Maar nimmer hoorde ik een kritische nooit uit de Oranje hoek. De bondscoach, Frank de Boer, heeft er nota bene zijn zakken nog eens extra gevuld toen hij in zijn nadagen als voetballer koos voor geld in plaats van voor enig ethiek om in zo’n land niet te willen spelen. Wat zeg ik? Zijn tweelingbroer Ronald liet zich betalen om te lobbyen om het WK naar Qatar te laten komen. Dat ze dat uiteindelijk via omkoping hebben verkregen heeft ook nog nooit een speler van het Nederlands elftal doen besluiten om thuis te blijven.

Zo zie je maar. Zolang iets goed voor de portemonnee is, zijn alles morele praatjes opeens verdwenen als sneeuw voor de woestijnzon. De hypocrisie is misselijkmakend. Als Oranje ballen had bleven ze thuis in de zomer van 2022.