Column Jan Roos: Tunahan Kuzu (DENK) keurt religieuze moorden stilzwijgend goed - abnormaal en misdadig!

Even leek het erop dat we waren verlost van de parlementaire schandvlek die DENK heet. De muzelmannen waren met elkaar in een oorlog beland en de partij implodeerde voor de ogen van de meegenietende natie. Waren we eindelijk van die engnekken af.

Niets mooier dan een stel ratten die elkaar stukje bij beetje opeten met als eindresultaat een paar half verteerde karkassen om bij het grofvuil te kieperen. Een collectieve politieke zelfmoord van dit polariserende gezwel in de samenleving. Heerlijk.

En toen was deze amusante automutilatie in een keer voorbij. Ik moet toegeven: dat was knap. Dat compliment moet je deze ongure types namelijk wel geven, want ze trokken elkaar wekenlang verbaal door de stront, maar opeens was alles weer pais en vree. Zomaar. En nu strijden ze weer gebroederlijk zij aan zij met hun gedeelde doel: de vernietiging van het Vrije Westen. Wat me overigens wel altijd bevreemdt is dat zij hierbij hulp krijgen van de softe sector die, als dit doel uiteindelijk is behaald, zelf geknecht zal worden. Maar dat zal wel een vorm van overlevingsdrift zijn, de haan die zijn kippen naar de krokodil stuurt in de hoop zelf niet te worden opgegeten.

Eigenlijk zou je ze dood moeten zwijgen die twee Turken en die Marokkaan, deze zoveelste bron van ellende die de PvdA ons land heeft aangedaan. Maar hun doen en laten is vaak te schunnig om niet te benoemen. Waar ik vorige week op deze plek nog schreef dat de krokodillentranen van onze links-liberale elite over de moord op de Franse leraar Samuel Paty misselijkmakend is, weet DENK deze vieze smaak ruimschoots te overtreffen. Ze weigerden namelijk het onthoofden van de docent te veroordelen. Hij toonde een klas de spotprenten van de profeet Mohammed in een les over vrijheid van meningsuiting. Dat werd zijn dood. Een moord die - nogmaals - niet door de DENK-kopstukken werd veroordeeld. Net als bij het afslachten van de redactie van Charlie Hebdo, het satirisch blad waar de afbeeldingen in stonden, waren de DENK'ers ook opvallend stil. Wie zwijgt stemt in dezen toe, zeker als parlementariër.

Maar nu is er toch eindelijk een reactie gekomen. Niet op die moorden hoor, ben je mal. Nee, op de spotprenten en de vrijheid van meningsuiting. De cartoons mogen niet worden gemaakt van hem, want kwetsend. En het tweede moet dus daardoor minder vrij worden.

Tunuhan Kuzu toonde weer eens zijn ware aard: “Ja ik heb de spotprent van Charlie Hebdo gezien en ik vind het erg ongepast en erg onsmaakvol. In Nederland hebben we de vrijheid van meningsuiting, maar die vrijheid van meningsuiting betekent niet dat je een miljoen moslims in Nederland en anderhalf miljard moslims wereldwijd tot op het bot moet kwetsen omdat ze profeet in hun hart hebben gesloten. Wat voor samenleving willen we eigenlijk zijn? Willen we een samenleving zijn waarin het normaal is om elkaar te beledigen? Willen we een samenleving zijn waarin we kinderen zo opvoeden? Of willen we een samenleving zijn waarin het getuigt van kracht dat je respectvol met elkaar omgaat?”

Ik zal eens reageren. Dit is inderdaad een land waar je mensen tot op het bot mag beledigen. Het hoeft niet en misschien is het zelfs onsmaakvol, maar het mag. Is het normaal? Nee, maar nogmaals het mag. Dat is namelijk de vrijheid van die vrijheid van meningsuiting. Als die mening jou beledigt is het jouw probleem. Normale mensen halen hun schouders op. Gevoelige mensen gaan schreeuwen of gaan bij hun moeder op schoot zitten huilen. En moslims hakken mensen hun hoofd eraf. En dat vind jij dan weer wel normaal. Wat bijzonder abnormaal is. Want ondanks dat je loyaal aan Turkije en Erdogan, ben ben je nog steeds een Nederlandse politicus die religieuze moorden stilzwijgend goedkeurt. Dat is niet alleen abnormaal, het is misdadig.

En ik denk als je weet hoeveel van die miljoen moslims in ons land geweld uit naam van hun religie geen enkel probleem vinden je je moet afvragen in hoeverre dit nog wel een vrije samenleving te noemen is. Het bleek uit onderzoek van socioloog Ruud Koopmans tien tot twintig procent te zijn. Dat zijn honderd- tot tweehonderdduizend mensen.

Ik wens u nog een prettige nachtrust.