Column Jan Roos: Thierry Baudet gevraagd of hij schuldgevoel heeft om wat hij denkt? Je reinste VARA-inquisitie!

"Heeft u schuldgevoel over wat u denkt?", aldus advocate Ficq tegen Thierry Baudet bij Pauw. Als een mantra bleef deze zin in mijn hoofd rondzoemen. 'Heeft u schuldgevoel over wat u denkt?' Het lijkt op een verhoormethode van de gedachtenpolitie. Bénédicte Ficq is strafrechtadvocate. Onder haar clientèle zijn de grootste schoften van het land en die probeert zij uit de gevangenis te houden. Moet ook gebeuren: iedereen verdient het om verdedigd te worden in een rechtsstaat. Maar moet je dan een ander de maat nemen over diens gedachten? Ik bedoel: ligt Ficq wakker als ze een moordenaar heeft geholpen uit de gevangenis te blijven?

Ik kreeg op de School voor Journalistiek het vak objectief nieuws schrijven van Gijs Schreuders. Hij is oud-Kamerlid voor de CPN, de Communistische Partij Nederland, en eerder hoofdredacteur van de communistische krant De Waarheid, waar alle gruweldaden van het Sovjet-regime werden goedgepraat of verzwegen. En deze man, die een ideologie aanhing, dat honderdenmiljoenen mensen het leven heeft gekost, mocht dus zonder problemen het vak objectief nieuws schrijven doceren. Als kers op de taart werd hij docent journalistieke ethiek. Journalistieke ethiek en massamoord in je krant goed lullen, je moet maar durven. Maar alles kan zolang je maar links bent.

Wat andere voorbeelden: Paul Rosenmöller was aanhanger van Pol Pot - de Cambodjaanse dictator, die 21% van zijn eigen bevolking uitmoordde. Jan Pronk vond Fidel Castro en zijn communistische Cuba fantastisch en regelde zelfs ontwikkelingshulp voor de man die tientallen jaren zijn volk in een dodelijke houdgreep hield. Ook was de oud-minister van de PvdA gek op Robert Mugabe, die hij een 'indrukwekkend leider' vond. Oud-communist Lodewijk de Waal, die via de vakbond FNV telkens schande riep over het grootkapitaal, ging zonder schroom aan de slag als commissaris bij ING. Actrice Cox Habbema, de sweetheart van links Nederland, noemde de DDR een socialistische heilstaat. En de huidige SP-fractie vindt Venezuela, waar de hongersnood is uitgebroken, nog steeds een voorbeeld van geslaagd socialisme. Niemand vraagt deze mensen ooit of ze schamen voor hun gedachten.

Nooit hebben ze spijt uitgesproken over hun hulp aan massamoordenaars, vrijheidsberovers en sadisten. Nooit is hen door de overheid of semi-overheid een strobreed in de weg gelegd om hun carrières, vanwege verkeerde keuzes in het verleden, te frustreren. De mooiste posities worden door hen ingenomen zonder de roep om nederige excuses. Maar bij de VARA-inquisitie wordt een ambitieuze jongeman, die zich inzet voor ons land, onze cultuur, onze veiligheid en onze toekomst gevraagd of hij schuldgevoel heeft over wat hij denkt.

Zelfs George Orwell had dit niet kunnen voorzien.