Column Jan Roos: Mensen als Paul Rosenmöller? Links lullen, alleen niet de staatsruif willen vullen

Vrienden van mijn ouders waren bloedrood. Echte socialisten met echte idealen over gelijke verdeling, maar verder waren het overigens best aardige mensen. Totdat sociale mobiliteit grip kreeg op hun bestaan. Het eigen bedrijf van hem begon te lopen, en zij maakte promotie op promotie. Dan komt daar natuurlijk het bijbehorende salaris en belastingschijf bij. Van het hele idee dat de rijken de armen moeten onderhouden bleef weinig over. Van links-idealistische praatjes veranderde het gespreksonderwerp in gefoeter op de enorme belastingdruk. Blijkbaar is eerlijk delen makkelijker als je aan de ontvangende kant staat.

Zo bescheurde ik me ook altijd over mijn ex-schoonvader. Een felle SP'er met een uitgesproken hekel aan alles wat ook maar een beetje op rechts leek. Ondertussen deed hij er werkelijk alles aan om zo min mogelijk belasting te betalen. Met veel bombarie kon hij opscheppen over die constructies die niet bekend mochten worden bij de belastingdienst. Links lullen, alleen niet de staatsruif willen vullen, zeg maar.

Ik kan nog wel even doorgaan met dit soort voorbeelden. Het komt er allemaal op neer dat mensen graag gebruik maken van de zogenaamde “sterke schouders” totdat hun schouders net zo sterk zijn. Dan mag het wel allemaal een pondje minder met dat gedeel van rijkdom.

Minder lachwekkend vind ik mensen die ons jarenlang vanuit Den Haag hebben bestookt met hun socialistische prietpraat, maar achter de schermen alleen maar hun eigen zakken aan het vullen zijn. Zo ook Paul Rosenmöller, die vandaag in De Telegraaf totaal voor gek staat. De GroenLinks-prominent heeft namelijk gelobbyd voor hogere topsalarissen. Dat is zoiets als Marianne Thieme die stiekem lobbyt voor legbatterijen en varkensflats. Of Femke Halsema die haar kinderen snel van een zwarte school afhaalt als ze stopt met haar functie in de politiek. Oh wacht, dat is echt gebeurd.

Enfin. GroenLinks is voor de bühne altijd tegen hoge salarissen in de (semi-)publieke sector, maar in de achterkamertjes dus blijkbaar toch voor. Rosenmöller - een geboren miljonair, die een cursus plat Rotterdams deed om in zijn vakbondstijd meer volks over te komen - is dus, net als zoveel prominenten van zijn clubje, een ordinaire biefstuksocialist. Het is maar goed dat zijn idolen Mao en Pol Pot niet meer leven, anders had deze daad van links bedrog nog gevaarlijk voor hem kunnen zijn. In Nederland zal hij er in ieder geval weinig last van hebben, want de GroenLinks-stemmer maakt het allemaal niet zo heel veel uit. Zolang Jesse Klaver maar leuk lacht is er immer niks aan de hand, toch?