Column Jan Roos: Kantelmoment

Alle ogen zijn gericht op de radicale islam en de gevolgen ervan voor Europa. Aanslagen zijn in korte tijd onderdeel van ons bestaan geworden. Als er een man in Parijs met een hamer uit naam van Allah een politieman aanvalt, is dat eigenlijk al geen nieuws meer. Het begint, heel cynisch, bij meer dan vijf doden eigenlijk pas iets te worden. Op elk moment kan er weer ergens op straat Westers bloed vloeien omdat wij gehaat worden. Omdat wij dood moeten. Omdat wij vreselijk haram zijn. Ons is de oorlog verklaard.

Althans, zo voelt het voor de meeste mensen op straat. De politiek doet alsof wij allemaal hartstikke gek zijn. Na elke aanslag volgt een gratuit tweetje dat ze meeleven met de nabestaanden, maar meer dan dat gebeurt er niet. De oorzaak van deze aanslagen, de islam en haar radicale volgelingen, wordt angstvallig met rust gelaten. Liever gezegd, vrijwel heel Den Haag komt steeds met hun grijsgedraaide plaat dat die radicale moslims helemaal geen moslims zijn. Dat de islam de godsdienst van vrede en tolerantie is en juist moslims het slachtoffer zijn. Alle linkse partijen hebben het zelfs over toenemende islamofobie. Dus: een geestelijke aandoening waarin men op niets gebaseerde angst heeft voor de islam. De enige die al jaren roept dat we aan het islamiseren zijn en dat we moeten oppassen voor islamitische haat voor het westen is Geert Wilders. Maar zijn partij is door vrijwel iedereen buitenspel gezet en wordt als een paria behandeld.

Het wegpoetsen van het probleem door de politiek wordt mede mogelijk gemaakt door de mainstream media. Ook zij doen niets anders dan ons vertellen dat de islam niets te maken heeft met islamitisch terreur en als dat een beetje moeilijk wordt, zoals na de laatste aanslagen in Londen, verzwijgt de NOS uit welke hoek de daders komen. We moeten namelijk niet denken dat we nogal een probleem in Europa hebben met tientallen miljoenen moslims, waarvan uit onderzoek blijkt dat 45% radicaal is. En dan heb ik het nog niet eens over de scheepsladingen nieuwe Mohammedanen die door het opendeurenbeleid van de Europese Unie ons continent binnenkomen.

Waarom worden we door politici en de media behandeld als kleuters die niet om kunnen gaan met de waarheid? Heel simpel. Ze zijn als de dood voor ons. Want hoe lang pikken we het nog om voor fobisch te worden versleten na de zoveelste aanslag? Hoe lang pikken we het nog dat een verkrachtende asielzoeker uit Somalië een verblijfsvergunning krijgt? Hoe lang pikken we het nog dat we elke dag moeten vrezen te worden opgeblazen uit naam van een woestijngod? Hoe lang pikken we het nog dat onze cultuur, onze tradities, onze manier van leven moet wijken om mensen die ons haten zich meer thuis te laten voelen? Niet heel lang meer, denk ik. Het kantelmoment komt naderbij.