Column Jan Roos: "Homofoob"

Waarom noemde ik hem zo? We hadden een dispuut. Hij zei dat ik bij hem slijmde in directe message op twitter. Ik vroeg hem dat te bewijzen en dat deed ie niet. Enfin. Ik teasde hem met mijn flauwe opmerkingen. Tofik Dibi heeft namelijk gewoon de kluit besodemieterd. De Marokkaan zat in de Tweede Kamer voor het progressieve GroenLinks. Een partij die staat voor vrijheid en blijheid. Waar iedereen lekker zichzelf kan zijn. En heel erg gay-vriendelijk. Heel fijn want Tofik is zo ruig als een deurmat. Dat wist iedereen, alleen kwam hij niet uit de kast. En daar geeft hij mij nu de schuld van. En niet alleen hij. Na de eerder genoemde Pauw en Jinek noemde Bas Heijne, columnist van de NRC, in een opstel mij ook homofoob. En dat alleen omdat ik Tofik dus poot had genoemd op twitter.

Maar wat is de echte reden dat Dibi niet wilde vertellen dat hij op mannen viel. Was dat een tweetje van mij? Nee, natuurlijk niet. De ware reden was dat hij Marokkaan en moslim is. Dat hij bang was verstoten te worden door zijn familie. Mogelijk eerwraak. Dat hij voor andere Marokkanen een makkelijk doelwit zou worden, aangezien homoseksualiteit een verderfelijke zonde is in hun cultuur. Dat was en is de echte reden dat zoveel homo's van islamitische/Marokkaanse komaf in hun kastje blijven zitten. Maar ja, dat benoemen is het einde van je politiek correcte loopbaan. Dus weet je wat, we geven Jan Roos de schuld.

Ik ken veel homo's. Liever gezegd, ik ben bevriend met een hoop vrolijke jongens. Dus ik weet dat veel gays elkaar steevast nicht of poot noemen. In mijn jonge jaren werkte ik op een strandpaviljoen waar Gerard Joling vaste gast was. Wat die jongens tegen elkaar zeggen lusten de honden geen brood van. Maar maakt dat ze dan homofoob? Nee, natuurlijk niet. Ben ik homofoob? Nee, natuurlijk niet. Want in tegenstelling tot iemand als Tofik Dibi interesseert het mij geen flikker wat volwassen mensen met elkaar in de slaapkamer uitspoken. Het zijn juist Marokkanen als Tofik Dibi die het voor homo's onveilig maken om zichzelf te zijn. Juist zijn achterban is oververtegenwoordigd als het gaat om potenrammen. Als er een voorbeeld is van één homofoob is het Tofik Dibi wel. Want hij had en heeft een ongefundeerde angst voor zichzelf. Zijn angst voor moslims ten aanzien van zijn geaardheid is overigens wel gefundeerd.