Column Jan Bennink: 'De Kaag-docu, een mislukte Triumph des Willens met de eerste de beste aangeklede komodovaraan'

Columnist Jan Bennink vindt het - net als de hoofdredacteur van deze website - helemaal niet verbazend dat de zogenaamde documentaire over Sigrid Kaag van de VRPO feitelijk een propagandafilmpje was, bekokstoofd door D66 en de NPO. Nee, het enige waar híj́ van opkeek was dat, zelfs met alle technologie en kunde van nu, de propagandamakers nog stééds niet in staat waren Kaag enigszins sympathiek te doen lijken. Deze column verscheen ook op JanBennink.com.

Ik keek er niet van op dat de film van Kaag, via het Filmfonds, is gefinancierd met ons belastinggeld. De Duivel fêteert zichzelf nu eenmaal graag op onze kosten.

Ik schrok evenmin dat het tijdstip van uitzending werd bepaald door D66 apparatsjiks en professionele vrouwtjesmakers, in plaats van de ooit zo vrijzinnige en eigenwijze VPRO. We weten allemaal dat de NPO tegenwoordig een gelijkgeschakelde bestuurlijke monocultuur is, van stagiair tot minister, en van cameraman tot zenderbaas.

Ik schrok zelfs niet toen ik zag dat de inhoud minutieus is uitgeplozen op ongewenste inhoud, zoals die sms'jes met het Artis-reptielenverblijf, over de levering van vijf kilo rauw, bloederig orgaanvlees en geprakte zangvogeltjes; het favo kostje van een Komodovaraan. Ik kan me prima voorstellen dat Sigrids eetgedrag kiezers afschrikt. En je kan Duane van Diest niet verwijten dat hij als wufte assistent haar brute 18+ tafelmanieren maar liever buiten beeld houdt.

Het verbaasde me niet eens dat het D66-campagneteam, devant la lettre, een veiligheidsgordel om het kille beest wilden paintboxen en dat vele VPRO designers waarschijnlijk dagen vergeefs bezig zijn geweest om het zwarte polyester soepel over de schubben te laten glijden.

Het verbaasde me niet. Ik schrok er niet van. Er was slechts één aspect aan dit drama, waar ik, als reclameman, serieus van opkeek.

Hoe kan deze van het begin tot het einde geregisseerde en opgepoetste, tragisch lange commercial over het leven van één persoon, na al die moeite en al dat belastinggeld, uiteindelijk een zo tergend, saai, kil, onsympathiek en wereldvreemd beeld van een dame tot resultaat hebben.

Het beeld van iemand die in alles dat ze doet en zegt, uitstraalt dat ze hélémaal niks heeft met mensen, en zeker niet met Nederlanders.

Die kribbige, aangeleerd koninklijke biscuitjesstem, die met een klein falsetje vraagt wie “wij” eigenlijk zijn… Was dat bedoeld om ons, het grauw, op haar te laten stemmen?

Een oproep van de redactie: door de coronacrisis heeft DDS het, net als veel andere websites, ontzettend lastig. Wij willen alles gratis leesbaar houden voor iedereen, waardoor we voor onze inkomsten afhankelijk zijn van reclame. Maar bedrijven hebben financiële zorgen, en hebben dus niet veel te makken. Daar merken wij de gevolgen ook van. Vandaar onze omroep aan u, onze lezers: steun ons alsjeblieft! Via het betrouwbare Nederlandse BackMe-systeem kunt u maandelijks óf eenmalig doneren. Doe dat alstublieft, en help DDS in de lucht te blijven!

Nee, een onsympathiek iemand als Kaag, vrolijk en oprecht geïnteresseerd portretteren? Dat deed Leni Riefenstahl een stuk effectiever.

https://twitter.com/SvensTweet/status/1410008617458221059