ChristenUnie verzet zich tegen verdere liberalisering zorg

De voorman van de ChristenUnie weigert akkoord te gaan met verdere liberalisering in de zorg als onderdeel van de begrotingsonderhandelingen. Slob wil een meevaller van 1 miljard euro op Volksgezondheid wel gebruiken om minder te bezuinigen, maar over verdere maatregelen moet op een later moment maar worden gesproken, vindt Slob. De coalitiepartijen hadden juist gehoopt op overeenstemming over een heel pakket.

Dat Slob wel de meevaller wil gebruiken, maar niet wil praten over verdere liberalisering, is op zijn minst ironisch te noemen. De meevaller van 1 miljard is namelijk deels te danken aan die liberalisering. Omdat zorgverzekeraars selectiever inkopen zijn de kosten van medicijngebruik afgenomen. Willen we meer besparen op de zorg (of eigenlijk: de kostenstijging verder afremmen), opdat meer geld kan worden gestoken in bijvoorbeeld de langdurige zorg, wat nog altijd door de overheid wordt betaald, dan moeten zorgverzekeraars meer mogelijkheden krijgen om te besparen.

Zo willen de VVD en minister Edith Schippers van Volksgezondheid verzekeraars niet langer verplichten 80 procent van de kosten te vergoeden van zorg die elders goedkoper, maar net zo kwalitatief had kunnen worden uitgevoerd. Dat moet consumenten bewuster maken van de zorgkosten en kritischer in die keuzes die ze maken. Ze kunnen dan nog best naar het ziekenhuis in de regio, maar als een operatie daar gemiddeld minder goed wordt uitgevoerd dan in bijvoorbeeld Amsterdam en toch duurder is, moeten ze het verschil zelf bijleggen.

Ook willen de liberalen niet dat alle premiebetalers blijven opdraaien voor bijvoorbeeld een afkickprogramma op de Antillen. Ook dat is geen onredelijke eis. Waarom zouden alle premiebetalers überhaupt moeten opdraaien voor de kosten van afkickprogramma's? Schrap dat uit het basispakket!

De ChristenUnie ziet echter geen mogelijkheden, maar gevaren. De macht van de zorgverzekeraar zou zo namelijk toenemen. Slob zei dat hij "geen verschraling wil van de keuze van de patiënt." Die moet zijn eigen huisarts kunnen blijven kiezen, zonder dat hij problemen met de zorgverzekeraar krijgt. Ook wil Slob dat kleinschalige ziekenhuizen en zorginstellingen blijven bestaan.

De eerste zorg kan gemakkelijk worden weggenomen door de 80-procent-eis alleen voor ziekenhuis- en specialistische zorg af te schaffen. Als Slob geen concurrentie tussen huisartsen wil, prima. Dan moet dat later maar worden geregeld. Dat is echter niet de prioriteit. De verschillen is kosten zijn vooral tussen de ziekenhuizen groot. Als die meer concurreren, en daarin moeten zorgverzekeraars een rol spelen, kan er jaarlijks miljoenen worden bespaard.

Daartoe moeten juist kleine ziekenhuizen zich specialiseren of wellicht zelfs verdwijnen. Als een hartoperatie in een groot ziekenhuis de helft zo duur is als in een klein ziekenhuis twintig kilometer verderop, dan is het toch volstrekt onnodig dat de laatste hartoperaties blijft uitvoeren? Slob vindt blijkbaar van niet.

Nog maar een paar maanden geleden chanteerde Slob de coalitie ook al door te dreigen alle gemaakte afspraken op te zeggen als de strafbaarstelling van de illegaliteit door zou gaan. Het kabinet leek daar niet op te reageren. De strafbaarstelling van de illegaliteit is wel van de baan, maar omdat de PvdA er zo'n probleem van maakte. De twee zetels die de ChristenUnie in de Eerste Kamer heeft zijn nodig om begrotingsafspraken door het parlement te loodsen, maar het zijn ook maar twee zetels. Slob moet denken dat hij het halve kabinetsbeleid kan gaan uitzetten.