CGB vernietigt laatste conservatief reservaat

Die heerlijke conservatieve paardenwereld! Vakmanschap wordt er nog serieus genomen en het egalitarisme heeft er nog geen poot aan de grond kunnen krijgen. Maar daar dreigt nu verandering in te komen. De Commissie Gelijke Behandeling (CGB) heeft namelijk gehoor gegeven aan de verontwaardiging van een vrouw die beweert dat zij gediscrimineerd wordt.

In veel opzichten is de paardenwereld een reservaat waar het goede uit vroegere tijden bewaard is gebleven. Het relativisme dat onze maatschappij verziekt, heeft hier nog niet toegeslagen. Paardenmensen durven nog te oordelen. Dit paard is goed, dat paard niet. Waar vakmanschap wordt nog gehoogacht. De echte paardenman staat terecht op een voetstuk en groentjes (en je bent lang 'groen' in de paardenwereld!) komen graag bij hem in de leer.

De paardenwereld lijkt daardoor immuun voor de gelijkheidswaanzin die de rest van Nederland overmeesterd heeft. Van oudsher is paardenfokken een mannenaangelegenheid. Ook vandaag de dag zitten in de fokkerijraden en keuringscommisies nauwelijks vrouwen. Vrouwen die bij het KWPN (de Nederlandse fokvereniging van ons prestatiepaard) werken, werken vooral in de ondersteunende functies. Het kantoor bestaat uit 34 vrouwen; alleen de directeur is man. De fokkerijraden en keuringscommissies bestaan bijna geheel uit mannen.

Prachtig, zou je willen zeggen. Past perfect in een sector waarin nog bolhoeden gedragen worden en ook bij een temperatuur van 38 graden topsport wordt bedreven met das, laarzen en handschoenen aan. Maar nee, dit mag niet meer bestaan. Mevrouw Karin Retera is namelijk naar het CGB gestapt, nadat zij is afgewezen voor het lidmaatschap van één van de vier hengstenkeuringscommissies van de vereniging. Retera is van mening dat de vereniging haar heeft afgewezen voor deze functie omdat zij een vrouw is.

Natuurlijk is de sollicitatieprocedure niet doorzichtig! En hoe bewijs je dat iemand niet is afgewezen op basis van haar geslacht? Een 'doorzichtige' sollicitatieprecedure op basis van 'objectiveerbare criteria' is een bureaucratische wensdroom die het KWPN vreemd is. De mensen die worden voorgedragen voor de functie zijn al jarenlang - vaak decennia! - actief binnen de vereniging. Het bestuur is precies op de hoogte van het kennen en kunnen van de kandidaten en een sollicitatieronde is dus overbodig.

Maar met dit soort tucht en vakmanschap kunnen we niet meer omgaan. Gelijkheid is het belangrijkst en hier offeren we kwaliteit en uitmuntendheid maar al te graag voor op. Eeuwig zonde wanneer dit laatste stukje behouden vorm zou sneuvelen onder de moker van het egalitarisme.