CDA senator Ria Oomen: 'In de jaren 80 kneep een mannelijke minister in mijn borst'

"Ik was het jongste Tweede Kamerlid. Ooit op een avond..."

Het begint als een sprookje, maar helaas, dat is het allerminst. Vandaag kwam CDA-senator Ria Oomen namelijk langs bij het programma De Stemming van L1 Radio om háár #MeToo-verhaal uit de doeken te doen.

Zij vertelde dat ze, toen ze nog maar net in het parlement zat, meteen in aanraking kwam met seksueel wangedrag van een viezerik. En dan niet zomaar een viezerik, maar een minister.

"Ik was het jongste Tweede Kamerlid. Ooit op een avond in Nieuwspoort was er een minister en die minister greep mij in mijn borst."

"Hij had wat veel gedronken en dacht zich een aantal dingen te kunnen permitteren," ging ze verder.

Ongelooflijk natuurlijk. Nou ja, dat is niet helemaal waar. Jammer genoeg is het namelijk maar al te geloofwaardig. Hoe meer #MeToo-verhalen gedeeld worden door vrouwen, hoe duidelijker het wordt dat seksuele intimidatie en zelfs misbruik écht aan de orde van de dag zijn.

Nee, lang niet alle mannen maken zich er schuldig aan, maar te veel mannen wel. Dat is sowieso al zorgelijk, maar dat is al helemaal het geval als de man in kwestie machtig en invloedrijk is, zoals zéker het geval is met een minister.

Op zich is het dus heel goed én belangrijk dat Oomen dit verhaal uit de doeken doet, ja, ook als dat wel errug lang geduurd heeft. Helaas is de kous daar niet mee af. Want mevrouw weigert de minister in kwestie bij naam en toenaam te noemen. Ze wil alleen kwijt dat het om een man gaat die minister was in één van de kabinetten onder minister-president Dries van Agt.

Dat is leuk, maar daarmee maakt Oomen een hele groep mannen verdacht. Dat is niet alleen niet netjes, maar ook nog eens contraproductief. Het zorgt er namelijk voor dat wij mannen helemaal niet meer naar dit soort verhalen willen luisteren; we worden dan immers allemaal verdacht gemaakt terwijl het gros van de mannen zich nooit schuldig heeft gemaakt aan dit soort wangedrag.

Daar komt nog eens bij dat Oomen zegt:

Natuurlijk zijn we het daar allemaal mee eens, maar je moet zo iemand niet alleen "een klap in zijn gezicht geven," maar ook publiekelijk aan de schandpaal nagelen. Zo'n viespeuk van een minister zal het daarna nooit meer proberen bij Oomen, maar niets weerhield hem ervan om het later bij een ander vrouwelijk Kamerlid te proberen -- en misschien dat hij er toen wél mee wegkwam.

Dames van de #MeToo-beweging: jullie doen prima werk. Heel goed. Ga zo door. Maar houd het niet bij verhalen waarin de daders anoniem blijven. We moeten namen en rugnummers hebben. Op die manier kunnen die mannen ter verantwoording geroepen worden (of zich verdedigen in het geval dat de beschuldiging niet juist is, wat ongetwijfeld ook weleens voorkomt), terwijl onschuldige mannen niet als een soort van collateral damage verdacht worden gemaakt. Win-win-win dus.