Ja hoor, ook na de verkiezingen horen we ze kennelijk nog: geluiden dat het beter dan ooit met Nederland gaat. Gek genoeg hoor je die alleen van bovenaf, en niet van onderop.
Het is dat de verkiezingen als vorige week waren, maar anders hadden hoge heren als Mark Rutte en Jeroen Dijsselbloem nu allang ellenlange speeches gehouden over hoe hun fenomenale beleid Nederland er weer bovenop heeft geholpen. Die eerste bevindt zich echter ergens in een achterkamertje om een nieuwe rampencoalitie te smeden, en die tweede probeert zijn baantje te redden na wat oliedomme uitspraken over Zuid-Europeanen die hun geld allemaal "aan vrouwen en alcohol" zouden spenderen.
Deze keer was het echter het Centraal Bureau voor de Statistiek dat het heugelijke nieuws mocht brengen: we hebben niet een overschot van 200 miljoen op de begroting, zoals Dijsselbloem - dus nogal totaal verkeerd - had geschat, maar 2,9 miljard. Een mens kan zich een miljardje of wat verrekenen hè? Los van die schattingen is dat op zich natuurlijk prima nieuws: laten we dan ook hopen dat een volgend kabinet die miljarden niet meteen over de balk gaan smijten zoals altijd, maar het zal gebruiken om eens die torenhoge staatsschuld van 434 miljard enigszins af te bouwen - al zou het dus nog zo'n 200 jaar duren om die met deze snelheid geheel af te bouwen.
Helaas is het slechts die overheid die hierdoor een lastenverlichting voelt: de gewone burger pikt daar zoals gewoonlijk weer eens geen graantje van mee. Het Centraal Planbureau is vrijdagmiddag namelijk ook met een publicatie gekomen waarin ze de euforische stemming van het CBS helaas wat moeten bedaren. Het klopt namelijk dat het goed gaat met de begroting, en de economie groeit ook nog eens met 2,1% dit jaar, is de verwachting. Hartstikke mooi, maar de cijfers die er voor ons écht toe doen, namelijk wat je voor je geld kunt krijgen, zijn minder rooskleurig: de koopkrachtgroei blijft dit jaar met een schamele 0,1% duidelijk achter bij die andere cijfers. Dat zullen de hoge heren er ongetwijfeld niét bij vertellen als ze straks trots staan te doen.
Wat dan? Simpel: we moeten Nederland eindelijk eens laten meeprofiteren van de betere tijden. Daarvoor is het overigens niet nodig om dat tekort weer te laten oplopen. Als we linkse experimentjes als basisinkomens of lagere eigen risico's gaan invoeren dan zorg je er natuurlijk wel voor dat alleen de overheidsuitgaven stijgen: dat moet je dus vooral niét doen. Als je daarentegen voor een belastingverlaging voor werkenden gaat, gaan uiteraard je inkomsten maar óók je uitgaven omlaag, aangezien het eerder zal lonen om eens uit die bijstand te stappen en aan het werk te gaan.
De weg vooruit moge dan ook duidelijk zijn: we hoeven echt niet keihard door te bezuinigen, maar het is prima mogelijk om met beleid te komen waar Nederland én de staatsfinanciën beter van zullen worden.