In Nederland zal de naam van professor doctor Hendrik Vos misschien niet de dezelfde bekendheid genieten als in Vlaanderen. Hier komt hij vaak op radio en tv en in de kranten, want hij geldt als een expert wat betreft Europa. Of hij van Europa echt veel afweet, doet er hier verder niet toe, maar als supporter van de EU heeft hij zijn gelijke niet, en bij het minste krakeel in dat huishouden mag hij de bezadigde stem van de wetenschap laten horen.
Nu zei deze man laatst in Terzake, een duidingsprogramma van de VRT-televisie, iets heel akeligs over volksvertegenwoordigers. Het ging over die twee EU-oplichters, Baldassarre & Ransdorf, die iedereen heeft gezien bij GeenStijl. Als je, zei Vos, met alle macht wilt beletten dat parlementsleden de burger belazeren en zich overgeven aan oplichterspraktijken, dan zul je extra personeelsleden moeten aanwerven: dus ook dat heeft zijn prijs. Een technische kwestie eigenlijk. Wat je hier wint, verlies je elders weer, vestzak-broekzak, het sop is de kool niet waard. En dat allemaal voor een paar rotte appels in de mand, was nog een bedenking van hem.
Vos bewijst hier alleszins dat een jeugdige leeftijd geen beletsel hoeft te zijn om complexe zaken in het juiste perspectief te zien. Morele aspecten, politiek-filosofische aspecten, tot werkingskosten van een vergadering toe: het past allemaal in één economische eerstegraadsvergelijking, en die is eenvoudig oplosbaar binnen het stelsel van de EU-axiomas. Een bij uitstek amoreel of waardenvrij standpunt, dat hijzelf wellicht liever als een teken van wasdom en van zijn groeiende realiteitszin zal zien.
Wat professor doctor Vos onvermeld liet, en wat trouwens ook Terzake vergat, was dat er bij Baldassarre & Ransdorf meer aan de hand was dan eenvoudig bedrog, en dat er de Europese burgers bijgevolg nog andere uitgaven te wachten staan.
Er moeten in en rond de EU-tempels immers mensen komen die de fysieke integriteit van lastige journalisten kunnen garanderen. De eigen veiligheidsdienst van het 'parlement' is hier niet geschikt voor, dat zag iedereen. Iedereen, op Vos en Terzake na dan. Nee, er moet een openbare aanbesteding komen met een nauwkeurig lastenboek, en de privéfirma die daar als beste uitkomt, zal dan een korps agenten mogen leveren om toe te zien op het lijfsbehoud van journalisten, en hen te beschermen tegen verkozenen die zich op het pad van het strafrecht dreigen te begeven. We kijken allemaal uit naar dit lastenboek, dat onze parlementaire goudhaantjes helemaal zelf zullen opstellen.