Bert Wagendorp van de Volkskrant staat symbool voor de democratische luiheid van de Nederlander
Bert Wagendorp gaat morgen niet stemmen in het referendum over het associatieverdrag met Oekraïne en is er trots op ook.
En dat is eigenlijk dieptriest.
Nog maar één nachtje slapen en dan is het feest van de democratie, het Oekraïne-referendum. Ik heb de afgelopen maanden alle argumenten om Ja dan wel Nee te stemmen intensief bestudeerd. Desondanks heb ik helemaal geen zin naar het feestje te gaan.
Vervolgens haalt Wagendorp hard uit naar de mensen achter het referendum, dat voortkwam uit een volksbeweging. Jan Roos wordt belachelijk gemaakt en weggezet als een idioot die niet eens weet waar Oekraïne ligt, terwijl "de zelfbenoemde 'belangrijkste intellectueel van Nederland' Thierry Baudet" ervan beschuldigd wordt dat hij het referendum alleen maar aangrijpt om de weerzin tegen de EU aan te wakkeren.
Want, schrijft Wagendorp, zo'n referendum heeft absoluut geen zin:
Maar het democratisch gehalte van Nederland zou niet noemenswaard lager zijn geweest, het had de situatie in Oekraïne niet beïnvloed, Poetin had er geen seconde van wakker gelegen en president Porosjenko van Oekraïne was gewoon doorgegaan de opbrengst van zijn snoepfabriek door te sluizen naar belastingparadijzen.
Het enige wat daarmee bereikt zou zijn was dat er dan veertig miljoen euro bespaard zou zijn.
Goh: de democratie kost geld. Wie had dat ooit durven denken? Misschien dat we verkiezingen maar helemaal moeten afschaffen, want het kost elke keer een lieve duit terwijl er in de praktijk bar weinig veranderd aan het kabinetsbeleid. In Nederland is het grootste deel van de politiek immers één pot nat.
Knettergek natuurlijk, maar vervolgens legt Wagendorp uit dat hij door niet te stemmen juist buitengewoon democratisch bezig is:
Wat u doet moet u vooral zelf weten, maar ik ga niet stemmen. Ik heb geen zin mee te doen aan democratische balorigheid en ik wil ook niet stemmer nummer 3.851.681 worden, volgens onze Ionica Smeets degene die het opkomstpercentage naar 30 procent tilt en zo met zijn Ja het Nee-kamp over de streep helpt. Kleine kans, oké. Maar het is net als met Russisch roulette: ook bij een kans van 1 op drie miljoen zou ik niet schieten. Voor het eerst sinds ik stemgerechtigd ben, acht ik het mijn democratische plicht thuis te blijven.
Het is helemaal geen democratisch feestje, het is een verkleedpartij met de kiezer in de kleren van de keizer.
Zo gek zijn we tegenwoordig blijkbaar in Nederland: niet gebruik maken van je democratische recht is nu juist democratisch. Want ach, stemmen is maar irritant en duur.
Je zou Wagendorp uitlachen als er niet zoveel mensen waren die het er stiekem mee eens zijn, en het gros van dit soort mensen woont in de grachtengordel en heeft het voor het zeggen in ons land. Zij vinden het maar belachelijk dat de burger inspraak wil hebben en actief mee wil doen aan de politiek. Laat dat maar over aan de experts, de mensen die ervoor gestudeerd hebben. Die weten veel beter wat goed voor ons is dan wijzelf.
En dat is dan blijkbaar héél democratisch.
Het is om misselijk van te worden.
Tot nu toe heb ik me een beetje op de vlakte gehouden wat het referendum betreft, maar nu niet meer. Met nog een dag te gaan roep ik iedereen op om vooral wél te gaan stemmen. En dan tegen het verdrag. Het is tijd om een heldere uitslag naar Brussel te sturen: een uitslag die duidelijk maakt dat wij het helemaal gehad hebben met de Brusselse bureaucraten en dat we het lot van ons land graag in eigen hand willen houden.
