Als deze berichten kloppen - en die kans is helaas megagroot - dan staat ons nog veel meer te wachten dan 'Barcelona'.
Donderdagavond en -nacht lieten voor de zoveelste keer zien waartoe jihadisten in staat zijn: grote aanslagen met enorme bloedbaden, chaos en angst tot gevolg. In tegenstelling tot wat links maar al te graag de media in slingert ("verander niets anders winnen ze!") bereiken ze natuurlijk met elke aanslag weer hun belangrijkste doel: het doden van zoveel mogelijk 'ongelovigen'. Dat wij hier alleen maar bloemen leggen, bidden en Facebookfiltertjes gebruiken speelt hen natuurlijk alleen maar in de kaart: in plaats van dat we het hen moeilijker maken hun doelen te bereiken, maken we het ze juist makkelijker. Onze maatschappij lijkt suïcidaal te zijn geworden.
Niets zal de vele islamisten die nu in Syrië moorden dan ook beletten die bezigheden naar Europa te verleggen: we rollen immers zowat de rode loper voor ze uit en zijn oliedom genoeg om te denken dat ze weer modelburgers zullen worden 'als we ze maar een eerlijke kans geven'.
Het erge is dat het hier niet om enkele tientallen, of zelfs honderden extremisten gaat. Nee, volgens een rapport van een onderzoeksinstituut dat nota bene door de Europese Commissie is opgericht, kunnen we wel zo'n 3000 jihadistische terugkeerders verwachten in Europa. Hierbij is het wijs om te onthouden dat "wie betaalt, bepaalt", dus dat cijfer is onder druk van de Commissie waarschijnlijk stukken lager dan de werkelijke aantallen. Ter vergelijking: volgens hetzelfde rapport zijn er ruim 42.000 buitenlandse haatbaarden naar Syrië afgereisd en is slechts 10 à 20 procent daarvan omgekomen. Hoewel 'slechts' 5000 daarvan uit Europa zouden komen, is het natuurlijk naïef om te denken dat enkel Europese jihadisten hierheen zullen gaan: ISIS zal met haar laatste adem waarschijnlijk zoveel mogelijk moordlustigen richting het 'continent der ongelovigen' sturen.
Een levensgroot gevaar dus, maar niet iets waar onze politici, laat staan die in Brussel, zich iets van aantrekken. In plaats van dat elke terugkerende jihadist meteen achter slot en grendel verdwijnt - of dat we zeggen "blijf nou maar vrolijk in Syrië, dag paspoort!" - staan we erop eerst te checken of van elke individuele plofbaard wel te bewijzen is dat ze iets strafbaars gedaan hebben. Die houding is ook wel terug te vinden in het rapport, dat hetvolgende stelt:
Het rapport ziet twee generaties terugkeerders. De eerste groep bestaat voornamelijk uit mannen. Het zijn diegenen die naar Syrië zijn vertrokken om humanitaire redenen of om te vechten tegen het regime. Zij komen vaker gedesillusioneerd terug en zijn mogelijk minder gewelddadig dan een tweede groep: de strijders die om ideologische reden vertrokken en bij hun terugkeer misschien aanslagen willen plegen.
Oftewel: er wordt al bij voorbaat een verschil gemaakt tussen jihadisten op basis van hun afreisredenen, terwijl helemaal niet te checken valt wat ze daar hebben uitgespookt. Dat is vragen om problemen, en die steken de kop ook allang op: in de vorm van Barcelona, Nice, Stockholm en nog vele andere Europese steden die al in hun hart geraakt zijn door het islamisme, met dank aan de slappe zakken in Den Haag en Brussel.