De Italiaanse populist Beppe Grillo heeft het he-le-maal gehad.
De politicus (en cabaretier) is ervan overtuigd dat de euro zijn land klein houdt. Daarom wil hij dat er een referendum komt om over het behoud (of afschaffen, eigenlijk) te stemmen van de munteenheid.
Volgens Grillo is de euro "een munt zonder toekomst." Daarom "moeten [wij] de eurozone noodzakelijkerwijs verlaten, zo snel mogelijk."
Als Grillo zijn achterban weet op te zwepen kon hij weleens een ware revolutie veroorzaken in Italië, zeker omdat er andere partijen zijn die ook niet al te hoog opgeven van de euro (zie de beweging van Silvio Berlusconi, bijvoorbeeld). Creëer een anti-eurobondgenootschap en voor je het weet kunnen Italianen zomaar beslissen dat het inderdaad einde oefening moet zijn.
De vraag is natuurlijk of de powers that be hiermee akkoord gaan. Groot-Brittannië krijgt vrijwel zeker een referendum over een EU-exit, maar hun situatie is anders: zij zitten niet in de euro (daar mogen ze Margaret Thatcher trouwens wel dankbaar voor zijn). Italië zit er echt midden in; om dan zomaar weg te lopen, in ieder geval van de euro, moet je niet alleen veel moed, maar vooral ook intelligentie bezitten.
Daar komt bij dat de bureaucraten in Brussel hier ongetwijfeld niet over te spreken zijn. Zij zullen ongetwijfeld in actie komen om dit plan bij voorbaat al de kop in te drukken.
Het goede nieuws is dat de Europese elite uiteindelijk niet om de wil van de kiezer heen kan, ook niet in Italië. Als de kiezer zijn rug recht en pas op de plaats weigert te maken kan Brussel niets. Vandaar natuurlijk ook dat ze vaak zo furieus reageren als iemand ook maar oppert dat de euro misschien toch niet zo'n heel goed idee was, en de Europese Unie zelf eigenlijk ook niet; ze zijn doodsbang dat er een volksbeweging ontstaat die hun macht breken.
Als iemand dat kan in Italië dan is het Grillo. Ik kan hem alleen maar succes wensen.