Bemoeial Rosenmoller wil dat werkgevers 'gezonde levensstijl' afdwingen van werknemers
Beste Paul: bemoei je met je eigen zaken.
Paul Rosenmöller heeft een nieuwe manier bedacht om mensen de wet voor te schrijven. De Telegraaf bericht namelijk dat de oud-Groenlinks leider wli dat werkgevers en werknemers een bepaling opnemen in CAO's die eisen stelt aan de levensstijl van werknemers.
De oud-communist doet zijn uitspraken in het kader van zijn voorzitterschap van het Convenant Gezond Gewicht (blijkbaar moet zo'n man toch iets te doen hebben. In de gewone wereld kan hij niet zoveel, dus dan maar dit soort rare initiatieven steunen. Kan hij zichzelf voorliegen dat hij toch nog een man van invloed is).
"Bewustwording is één van de taken van het convenant, maar uiteindelijk moet bewustwording ook worden omgezet in actie''.
En als mensen dat niet uit zichzelf doen moet je dat dus afdwingen. Simpel. Dat deed Stalin immers ook, en dat werkte perfect. Nietwaar?
Toch realiseert Rosenmöller zich niet iedereen hier blij van zal worden:
Je hebt ook mensen die dik zijn, maar wel goed presteren en een tomeloze inzet hebben. Bovendien, mag je dan wel in het weekend sporten en daardoor blessures oplopen? Aan de andere kant is het in het sociaal verkeer heel gebruikelijk dat je aan iemand vraagt: hoe gaat het met je? Als je dat oprecht doet, moet je dat als bedrijf een werknemer ook kunnen vragen tijdens een functioneringsgesprek. Maar dat ligt dan gek genoeg weer moeilijk".
Dat meen je niet Paul! Een man of vrouw met overgewicht, die desalniettemin goed presteert op het werk, en dus gewoon doet waar hij of zij voor betaald wordt (en meer), waardeert het niet dat de baas opeens zegt, 'ga eens op dieet man, je bent te dik'?
Heel gek inderdaad!
Nu weet ik niet hoe u erover denkt, maar als mijn baas / opdrachtgever me zoiets zou vertellen, zou ik hem vriendelijk vertellen dat hij mij betaalt om mijn werk te doen en dat hij zich verder buiten mijn leven moet houden.
Zoek het uit mafketel, maak dat soort opmerkingen maar tegen je vrouw, eens kijken of zij het accepteert.
Het mooiste - of eigenlijk schokkendste! - van Rosenmöllers verhaal is dat hij ons alsnog toestemming geeft om zo heel af en toe een frietje te eten:
"Het moet ook in iemand zelf zitten; dat hij of zij snapt dat het allerlei voordelen heeft als je een gezonde levenshouding hebt en dat betekent natuurlijk niet dat je er een Spartaanse levensstijl op na moet houden. Je mag ook wel eens een frietje eten".
Wat aardig van je Paul! Mag daar dan ook wat mayo bij of moeten we het houden bij ketchup? Je zegt het maar, jij bent immers de baas over ons privéleven. Uw wens is ons bevel, enzo.
Goed, nu ik dit stuk af heb ga ik maar eens een heerlijke Big King Menu bestellen bij de Mac... met, speciaal voor Paul, een portie extra grote friet. Doet u mee?
