België schaft zichzelf af
Bronnen zeggen dat er schot zit in de Belgische 'bemiddelingspogingen' om tot een regering te komen. Dat werd tijd, want de Belgen worden al zo lang niet meer bestuurd dat het haast legitiem is te spreken over anarchisme. België glijdt steeds verder af. Nadat kredietbeoordelaars het land als zodanig al hadden gewaarschuwd voor een lagere kredietrating, pakt Standard & Poor's nu bedrijven die (financiële) banden hebben met de Belgische federale overheid.
Dat België in deze financieel turbulente tijden niet bestuurd wordt, is een buitengewoon groot probleem. Overal in Europa gonst het woord 'austerity' als de nieuwe manier van om het huishoudboekje van de staat op orde te brengen. Een versoberde overheid en niet langer potverteren kunnen Europa redden. Voor Zuid-Europa lijkt het al te laat, tenzij er een monstrueus noodfonds komt. Maar niet alleen de zieke oude mannen van de Club Med lopen gevaar, ook België is verre van veilig. Het land heeft een staatsschuld van bijna honderd procent van het BBP en de bestuurlijke kracht die nodig is om die schuld af te bouwen is er momenteel gewoonweg niet. Dat heeft Standard & Poor's ertoe bewogen niet alleen België zelf, maar ook een staatsbeheerde NV als de Belgische spoorwegen op de korrel te nemen.
Kredietbeoordelaars zijn vaak wat luie instellingen die vooral sentimenten in de markt peilen en daarom geen leidraad voor de markten, maar veeleer een afspiegeling van de 'communis opinio' aldaar zijn. Dit betekent dat de financiële markten nattigheid beginnen te voelen en van België harde hervormingen willen zien, voor ze er hun geld aan uitlenen. Dat betekent dat de onderhandelaars een stok achter de deur hebben gekregen van de financiële markten: als de onderhandelingen te lang duren, grijpen de markten in. Dat betekent dat lenen voor de Belgische staat duur wordt. En we hebben in Zuid-Europa gezien hoe snel een staat de rentes op het staatspapier niet meer kan betalen en bij de EU moet aankloppen.
