"Kordate vorst".
Manneman, wat een onzin toch weer:
Op de voorpagina van De Morgen een grote zwart-witfoto waar de nieuwe koning Filip zijn vader, aftredend koning Albert, stevig in de schouder knijpt. De hand van Albert steunt zacht op de schouder van zijn zoon. Het beeld wordt begeleid door een column van Hugo Camps. Een fragment over Filip die 'op de dag van zijn aantreden al helemaal koning' was.
'Toch leek Filip alreeds een andere man. Stemvast tijdens zijn eerste koninklijke toespraak tot de natie. Losser in de schouders. Nog rolde hij zichzelf niet uit als een rolmops, maar hij sprak wel zelfbewust, met de klank van een zeepkistje. (...).
Ook Het Laatste Nieuws is diep onder de indruk: "De timide prins ontpopt zich tot een kordate vorst. Alsof hij wil zeggen: ik ben klaar voor de job".
Wat moet het mooi en vooral ook makkelijk zijn om lid van de koninklijke familie te zijn zeg. De hele mainstream media doet namelijk verwoede pogingen om een reden te vinden om je te verheerlijken. Gewoon uit je woorden komen is al voldoende getuige dit citaat uit het Nieuwsblad: ""Laten we eerlijk zijn, u hebt het gisteren niet slecht gedaan. (...) De halve natie zat immers te vrezen voor uw eerste flater, de andere helft zat er stilletjes op te hopen. Maar u versprak zich niet, u struikelde niet, u zei niets buitenaards".
Fantastisch, zo'n baan. Zolang je geen keiharde scheet laat op TV zijn ze allemaal maar wat blij met je. En dat alleen maar omdat je toevallig in de goede familie geboren bent. Kan het nog makkelijker?