Als een krakkemikkige oude centrale met ontoereikende veiligheidsvoorzieningen een monsterlijke aanbeving en een verwoestende tsunami aan kan, wat blijft er dan over van de kernergie-angst?
Why Fukushima made me stop worrying and love nuclear power, zo luidt de kop van het door de bekende Briste milieactivist George Monbiot geschreven artikel in The Guardian (Nederlandse versie van het stuk hier).
Kerncitaatje: "Als we onschadelijke alternatieven hadden, zou ik heel die industrie met plezier afgeschaft zien. Maar er bestaan geen ideale oplossingen. Elke energietechnologie heeft een prijs, maar we kunnen niet zonder. De kernenergie heeft net een van de zwaarst mogelijke tests ondergaan en de gevolgen voor de mens en de planeet zijn klein gebleven. De crisis van Fukushima heeft mij tot de kernenergie bekeerd."
Monbiot toont zich voor een milieuactivist opvallend realistisch: geen geneuzel over ondergrondse steden, geen zelfvoorzienende metropolen met zonnepanelen als stoeptegels en meer algemeen: geen dogma's.
Terwijl de Groenen in Nederland de natuurramp in Japan proberen te misbruiken om het dogma dat kernenergie onveilig is wat kracht bij te zetten, is Monbiot om: hij is nu overtuigd dat kernergie veilig is en noemt zich een voorstander van kernergie:
"Een krakkemikkige oude centrale met ontoereikende veiligheidsvoorzieningen werd door een monsterlijke aanbeving en een verwoestende tsunami getroffen. De elektriciteit viel uit, de koeling werkte niet meer. De reactors begonnen te ontploffen en te smelten. De ramp bracht een vertrouwd patroon van slecht ontwerp en onverantwoorde besparingen aan het licht. Maar toch heeft voor zover we weten nog niemand een dodelijke dosis straling opgelopen."