Behoeft de student structuur?

Tot ons 25ste levensjaar hebben we geen volledige regie over ons leven. Dat zegt Huub Nelis, mede-auteur van het boek 'Puberbrein, binnenstebuiten'. Afgelopen week, betoogde hij in een lezing dat HBO en WO daarop moet inspelen, door de student meer structuur te bieden. Wel ja, wat moet de docent tegenwoordig allemaal niet? Een student is echt niet gebaat bij al dat gekonkel om hem heen.  

We moeten onze verwachting van alles en iedereen onder de 25 jaar bijstellen volgens Nelis. De regiefunctie in de hersenen is namelijk nog niet geheel ontwikkeld en daarom 'kunnen ze meestal zaken maar moeilijk met elkaar verbinden, ze hebben nog geen goed vermogen tot abstraheren, ze hebben moeite met plannen, anticiperen, prioriteiten stellen, met concentreren.' Pas als we de 25 jaar gepasseerd zijn, zijn onze hersenen volgroeid en kunnen we zo'n beetje als volwaardig mens gezien worden.

Leuk, dat hersenonderzoek dat allemaal kan 'bewijzen'. Maar is de puberteit ueberhaupt niet het construct van de vorige eeuw? In eerdere tijden was iemand die geen kind meer was, gewoon volwassen. Niks jaren vol losbandig gedrag en de 'zoektocht naar jezelf', maar gewoon klaar voor de verantwoordelijkheid van een gezin. 

Goed, tijden zijn veranderd. Tegenwoordig krijgen we alle tijd en ruimte voor onze onzekerheden en stemmingswisselingen. De omgeving moet hier maar rekening mee houden en zo volgens Nelis ook de docent in het HBO en WO: 

Kortom: nog meer gekonkel om de student heen. 'Structuur bieden' klinkt leuk, maar niet als dat betekent dat we de docent gaan zien als 'begeleider op weg naar volwassenheid', die maar rekening moet houden met de ontwikkeling van de student. De docent moet juist een levendig voorbeeld zijn, waar de student zich aan wil en kan optrekken. Stemmingswisselingen en concentratieproblemen verdwijnen dan vanzelf naar de achtergrond, waar ze horen.  

 

Foto: www.photobucket.com door PubertyLove