Het blijft een curiositeit.
Het blijft buitenlanders blijkbaar verbazen dat Nederlanders zo dol zijn op fietsen. We gaan op de fiets naar de supermarkt, naar vrienden, naar familie; we nemen zelfs de fiets als we vrij zijn en gewoon een beetje willen rondkijken in de stad / omgeving.
In geen ander land wordt er zoveel op de fiets gereden, wat dan ook de reden is dat de BBC er zowaar
een heel artikel aan wijdt.
De toon van het artikel is buitengewoon positief. Nederland wordt bijna neergezet als een fiets-sprookjesland. Ik citeer:
Even before they can walk, Dutch children are immersed in a world of cycling. As babies and toddlers they travel in special seats on "bakfiets", or cargo bikes. These seats are often equipped with canopies to protect the children from the elements, and some parents have been known to spend a small fortune doing up their rides.
Ook legt de BBC uit dat Nederlanders eerst en vooral dol zijn op oude fietsen. We hebben namelijk een buitengewoon hechte band met onze trouwe tweewieler. Hoe langer die meegaat, hoe beter:
They regard their bikes as trusty companions in life's adventures. In that kind of relationship it is longevity that counts - so the older, the better. It's not uncommon to hear a bike coming up behind you with the mudguard rattling against the wheel. If anything, having a tatty, battered old bike affords more status as it attests to a long and lasting love.
Het is schitterend - dat zult u met mij eens zijn - dat de BBC aandacht aan ons kleine landje spendeert, en dan ook nog eens op een positieve manier, maar dit voor het grootste deel van de bevolking nergens op. Het zal zo zijn dat grachtengordeldieren zo denken en zo met hun fiets omgaan, maar in de rest van het land heeft een fiets nodig die in een zeer goede staat verkeert. Buiten de grote steden zijn de afstanden die moeten worden afgelegd namelijk vrij groot. Daarnaast zijn er daar grote delen van je route waar je de wind vol in je gezicht krijgt omdat er daar nu eenmaal geen gebouwen staan.
Dit is een ander voorbeeld van de vooringenomenheid van de BBC-correspondente die blijkbaar alleen maar in de grote steden komt:
Few Dutch people don lycra to get out on their bike, preferring to ride to work, the shops or the pub in whatever clothes they think appropriate for their final destination. Of course, the cycle paths lend themselves to sauntering along in summer dresses in a way a death-defying, white-knuckle ride in rush hour traffic does not. It is also partly because of this that people don't need showers at work to be able to commute by bike - it's a no-sweat experience.
Nogmaals, dat zal waar zijn in de grote steden, maar in kleine steden en met name dorpen is dat allerminst het geval. En daar fietst men ook naar het werk (of naar school). Als Fries die inderdaad zowel naar school als zijn werk (bijbaantje) fietste, kan ik de correspondente verzekeren dat je dan echt wel bezweet aankomt.
Kortom, de BBC maakt er een schitterend sprookje van dat veel buitenlanders zal aanspreken, maar dat de werkelijkheid behoorlijk veel geweld aandoet. Je zou denken dat een zogenaamd serieuze journaliste als Anna Holligan zich daar toch wel enigszins ongemakkelijk bij zou voelen.
