En daar zijn we me toch blij mee!
U heeft de spookbeelden vast al wel gezien: de enorme zwevende 'badkuip' die het nieuwbouwgedeelte van het Stedelijk Museum te Amsterdam vormt. Nu
blijkt het gevaarte bijna klaar: van de 270 platen waar de gevel uit moet bestaan, hangt meer dan de helft. Tijd voor een feestje?
Het is een mijlpaal in het drama-verhaal van de renovatie van het Stedelijk Museum. De verbouwing, die al sinds 2004 aan de gang is, blijkt iedere keer weer
meer tijd en geld te kosten. Ondertussen zitten we met een puinhoop rondom het Museumplein. En of het daarna beter gaat worden, is maar de vraag. Wat we kunnen verwachten als het bouwsel af is, is een gigantische witte gevel van 100 meter breed en 25 meter hoog, in de vorm van een
zwevende badkuip. Joepie.
Maar behalve nieuwbouw hadden we ook nog zo'n prachtige oudbouw van het Stedelijk. Wat is daar mee gebeurd? Met respect en liefde behandeld, zoals we kunnen verwachten van mensen met hart en ziel voor (bouw)kunst? Ehhh... nee.
De oudbouw is gelijkgetrokken met de nieuwbouw, zodat qua interieur beide er vrijwel gelijk uitzien. En dat betekent niet dat in de nieuwbouw dezelfde art-deco-elementen en sjabloonschilderingen te zien zijn, zoals oorspronkelijk in het uit 1895 daterende gebouw. Nee, overal, maar dan ook overal, is de witkwast overheen gehaald. Zogenaamd als eerbetoon aan de 'legendarische' directeur Willem Sandberg; in
werkelijkheid om het in overeenstemming te brengen met de huidige regelgeving. Het prachtige licht waar het Stedelijk om bekend stond, was 'te fel' volgens hedendaagse museale eisen.
Het goede nieuws? Een badkuip die af is, is vast beter dan een halve badkuip die in de steigers staat. Maar daar is dan ook alles mee gezegd.