Back to the USSR

Over de intenties van 'het nieuwe Rusland' en het poetinisme hoeven geen twijfels meer te bestaan.

Dat werd al duidelijk op 9 mei, de dag dat de Russen 'hun' overwinning op Nazi-Duitsland vieren. Dat de Oekraïeners ook in het Rode Leger zaten, en aan die overwinning een belangrijke bijdrage hebben geleverd, wordt vergeten. In Kiev zijn immers de 'fascisten' aan de macht. Wie een beeld wil krijgen van de Russische agitprop anno 2014, honderd jaar na de Eerste Wereldoorlog waarin het in het nieuwe Europa 'nie wieder Krieg' zou zijn, moet kijken naar de volgende film op You Tube. Wat u te zien krijgt is een wervelende rockopera die afgelopen week op de Russische televisie werd uitgezonden. Echt kijken, want dit is geen saai partijcongres uit de tijd van de Sovjet-Unie, maar een geweldig spectakel waaraan alle spindoctors in het Westen nog een puntje kunnen zuigen. Ik zou zeggen: een nieuw Spoetnik-moment, waarbij het Kremlin alles wat er uit de studio's van Babelsberg en Hollywood is gekomen overtreft. Een ingeslapen boel is het in het nieuwe Rusland allang niet meer. Het is volop actie. Kijken dus, en voor de jongelui onder ons: zet het geluid op VOLLE STERKTE!

Mijn Russisch is niet goed genoeg om te verstaan wat hier allemaal wordt verkondigd, maar af en toe pik je toch wat op dat aan duidelijkheid niets te wensen overlaat. Er wordt gesproken van een 'bikeshow' met woeste mannen op motoren die er als Hells Angels uitzien. Easy Rider, maar dan op z'n Russisch, en dat ziet er onder die opzwepende hardrock minstens zo libertijns uit. Waar die motorclubs vandaan kwamen? Dat is geen geheim, uit de vriendenclub van Poetin. Lees dit, en kijk op de foto's zelf hoe vrijheidslievend deze 'Night Wolves' eruit zien. De heren waren in februari al op weg naar de Krim. De rockopera wordt gepresenteerd onder de titel Sebastopol, waar de Russische Zwarte Zeevloot is gestationeerd en dat in maart op Oekraïne werd terugveroverd. Overal zijn vlaggen, Russische vlaggen en rode vlaggen. We zien ook de overwinningsbeelden uit Stalingrad, waar de troepen van Hitler in januari 1943 na een verschrikkelijke slag van huis tot huis een nederlaag leden en tot de terugtocht werden gedwongen. Het keerpunt in de Tweede Wereldoorlog. We horen de bleke stemmen van Barack Obama, die uitlegt dat 'my story part is of the larger American story', en Angela Merkel, die het over 'schreckliche Rivalitäten' en 'wisselende bondgenootschappen' heeft waaraan Europa een eind heeft gemaakt (voor de goede verstaander: de DDR was eerst Warschaupact, het verenigde Duitsland is nu NAVO-lid).

De teksten sterven weg onder het rockgeweld en het orkest, met swingende violistes op een Sovjetkruiser en vuurwerk dat boven de hemel wordt afgeschoten. Elektriserend zijn de beelden van het (jonge) publiek, dat in vervoering is en sterk doet denken aan het in katzwijm vallende volk in Triumph des Willens, een propagandafilm uit 1935 van Leni Riefenstahl. Zo goed als die passages met muziek van The Doors uit Apocalypse Now, een film van Francis Ford Coppola uit 1979 over de gekte van de Vietnamoorlog (een anti-oorlogsfilm), is deze rockvoorstelling niet, maar de Russen staan nog maar aan het begin van hun nieuwe oorlogen, en we hebben uit de studio's van het Kremlin ook nooit een film over de terugtocht uit Afghanistan gezien. Jammer, ik had graag een Russisch televisiedrama over de kernramp in Tsjernobyl (óók Oekraïne), de belevenissen van de familie Jeltsin, of de ondergang van de Koersk gezien. In die zin kunnen de Russen nog van de Amerikanen (en de Duitsers) leren wat lessen trekken uit de geschiedenis betreft. Maar goed, Sebastopol is een hele show, en deze film heeft een vurig slotakkoord: het onder begeleiding van een marinekoor uit volle borst gezongen volkslied van de Sovjet-Unie. Het bezorgt je kippenvel, of je nu Sovjetvriend of vijand bent.

Ik kan me niet voorstellen dat het Kremlin hier niet weet wat het doet en dat dit toevallig is. Het Russische volk wordt in elk geval lekker in de stemming gebracht om terug te eisen wat door het verraderlijke Westen is afgepakt. De 'fascisten in Kiev' moet een lesje worden geleerd. Indachtig alle godwins op het internet doen de Russen er sinds de annexatie van de Krim alles aan om associaties op te roepen met de agressiepolitiek van Nazi-Duitsland in de jaren dertig, waarvan zij na aanvankelijke medeplichtigheid bij het Hitler-Stalinpact ook zelf het slachtoffer waren. Om uiteindelijk te triomferen en half Europa onder Sovjetheerschappij te brengen. Dat laatste gaat misschien niet lukken, maar wie afbeeldingen ziet van Novorossiya die momenteel de ronde doen, openlijk en voor iedereen zichtbaar op het internet, kan waarnemen dat de halve Oekraïne onder de Russische aspiraties valt. Inclusief de Zwarte Zeehaven Odessa (met die beroemde trap uit de film van Sergej Eisenstein over de Grote Oktober Revolutie), waar op 2 mei j.l. tijdens ongeregeldheden door de fascistenbende uit Kiev al 'genocide' op een in een vakbondshuis ingesloten groepje Russische demonstranten zou zijn gepleegd. Het wachten is op de eerste schoten van de Aurora, de machtige kruiser die in de haven van St. Petersburg het startschot voor de revolutie gaf. Ook Wit-Rusland en delen van de Baltische staten (nu EU-leden) staan op de nominatie voor een glorierijke terugkeer in het Russische Rijk.

'Back in the USSR', zongen de Beatles al in 1968. De Sovjet-Unie bestond toen nog. Als het aan Vladimir Poetin c.s. ligt, keren we daarnaar terug. Op de marstonen van keiharde rockmuziek. Begonnen in Sebastopol.