Nederlands grootste eurofiel heeft zijn eigen beloften niet waar kunnen maken, is de keiharde en rake conclusie van Politico.
Frans Timmermans is, in ieder geval voor iedereen met enig nationalisme in zich, een nare man. Maar, het moet gezegd worden: hij heeft ook veel talent. Meneer spreekt zeven talen vloeiend en kan in elke van die talen prima een overtuigende discussie voeren. Het is een man die je eigenlijk graag aan je zijde had gehad, als hij maar een andere kijk op bepaalde zaken had. Doodzonde, dus eigenlijk.
Wat ook bijzonder zonde - voor hem althans - is, is dat hij niet eruit heeft weten te halen wat erin zat. Lange tijd was hij, zo
beschrijft dé nieuwssite voor politieke junkies Politico het, een echte "rising star" in EU-land. De verwachtingen waren ontzettend hoog:
One gushing profile predicted 2014 to 2019 might actually end up known as the Timmermans Commission. Another called him a “rising star.” A Spanish political blogger, describing the hype, said Timmermans was billed before a visit to Madrid in 2015, as “a decision-making machine, that everything goes through him, that he was Juncker’s hands, ears, eyes, hands and feet.” A Star Wars-themed skit in the annual Brussels “Press Revue” in early 2016 portrayed him as the hero “Frans Solo,” defying the evil Galactic Empire.
Als vice-president van de
Europese Commissie had hij - en kan hij, theoretisch, nog steeds - ooit zijn baas Jean-Claude Juncker opvolgen. Maar waar hij zo'n drie jaren geleden in eurofiele kringen nog razend populair was, heeft hij dat sindsdien vakkundig weten te verbruiden.
Dat is vooral omdat hij simpelweg steeds op het verkeerde moment op de verkeerde plek was. Of beter gezegd: op het verkeerde dossier zat. Hij was de man die de migrantencrisis - totaal onsuccesvol - mocht bestieren. Hij mocht lekker ruzie voeren met Polen om 'schendingen van de rechtsstaat', om vervolgens door Bulgarije te worden gedwarsboomd bij het straffen van de dappere Polen. En hoewel hij graag de Brexit-onderhandelingen had gevoerd namens de Unie, werd hij daar gepasseerd door Michel Barnier. Uiteindelijk is hij, zoals Politico het verwoordt, een soort loodgieter van Juncker geworden:
Passed over for the high-profile Brexit file in favor of Barnier, the veteran French politician, and held tightly in check by Juncker’s controlling chief of staff, Martin Selmayr, Timmermans, as first vice president, has ended up more the president’s right-hand plumber than a co-star on the EU stage.
Om een lang verhaal samen te vatten: praatjes vullen geen gaatjes, en toen het er eenmaal op neerkwam, maakte hij er een potje van. Precies zoals we hem kennen.
