Asschers investeringsfonds crisisbestrijding: veel spin, weinig inhoud

Typisch Rutte II-beleid dus.

Minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher kwam gisteravond met groot nieuws: het kabinet gaat investeren om de crisis te lijf te gaan: 

Het kabinet komt met Prinsjesdag met een investeringspakket in de strijd tegen de oplopende werkloosheid. Vicepremier en minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher zei dat woensdag in reactie op werkloosheidscijfers van het CBS en het CPB.

Dat klinkt als een gruwelijk keynesiaans idee. U kent dat wel: je leent een heleboel geld van toekomstige generaties, voegt dat middels nutteloze inftrastructuurprojecten en hogere uitkeringen toe aan je bruto binnenlands product toe en Samsomsalabim! de economie is gegroeid, de recessie is voorbij! Het onderliggende probleem is niet opgelost en de groei is altijd kunstmatig en vooral: tijdelijk (Roosevelts Amerika gleed een paar jaar na lancering van de New Deal dan ook terug in recessie), maar wie dan leeft, wie dan zorgt. Of nauwkeuriger: wie dan regeert, wie dan zorgt. Want tegen de tijd dat de rekening voor alle potverteerdersplannen betaald moet worden, werken de daders allang voor een investeringsbank of accountantskantoor. 

Maar we hoeven ons gelukkig geen zorgen te maken over dreigende potverteerderij. De pot is namelijk allang verteerd, zelfs die van toekomstige generaties. Er is dus helemaal geen geld meer voor grote keynesiaanse plannen. Het door Asscher met veel bombarie aangekondigde fonds blijkt dan ook gevuld met slechts 600 miljoen euro - een schamele 0,1 procent van ons bruto binnenlands product.

Nu is Asscher geen expert op economisch gebied, maar ook hij zal begrijpen dat een dergelijk minifondsje nog niet het begin van een kras achter zal laten op de huidige recessie. Waar de getrainde jurist Asscher echter wel verstand van heeft, is communicatie (hij promoveerde zelfs op het onderwerp 'communicatiegrondrechten'). Of zoals ze het in politieke kringen noemen: spin, het mensen wijsmaken dat je A doet terwijl je in feite B doet. Of nog veel vaker: terwijl je eigenlijk helemaal niets doet. Zoals bijvoorbeeld in het geval van dit voorstel. Asscher begreep dat de dramatische economische cijfers van het begin van de dag even om wat communicatief weerwerk vroegen. Dus pakte hij een paar bestaande plannetjes, deed er een mooie verbale strik omheen en blufte wat over een 'investeringspakket' waarmee 'de crisis bestreden' zou gaan worden. 

De economische patiënt is nog altijd overleden, maar de spinoperatie is geslaagd: overal lezen en horen we vandaag van de grote plannen van het kabinet om met 'investeringen' de crisis te lijf te gaan, zonder dat ook maar een dagblad of nieuwsprogramma serieuze kritische kanttekeningen plaatst. U moet er dus niet raar van opkijken als over een jaar heel Nederland gelooft dat het minimale pakket non-maatregelen van Asscher mede heeft bijgedragen aan de al even minimale tijdelijke groei van onze economie.