Asofamilie uit container gezet

De Amsterdamse familie Dimitrov woont sinds september in een zogenaamde asowoning. Na een jarenlange geschiedenis van overlast, vernielingen, intimidatie en dreigementen gaf burgemeester Van der Laan hen een laatste kans. Wonen in een wooncontainer, ver weg van hun oude buurt. “Als alle andere oplossingen niet werken, moet het de dader zijn die verhuist, niet de slachtoffers.”

Maar ook in de wooncontainer loopt het verre van gesmeerd. En houdt de familie zich niet aan de gemaakte afspraken. Bovendien loopt de huurachterstand van de familie inmiddels alleen maar op. Dus wordt bij de rechter voor de familie voor de tweede keer binnen een jaar huisuitzetting aangevraagd. Ditmaal wordt hen geen nieuwe woning aangeboden. “Dat is nogal wat,” zegt hun advocaat Tom de Heer. “Want, waar moeten ze dan heen? Op straat leven is toch geen reële optie?”

Interessante visie heeft die Tom de Heer. In zijn denken mag je jarenlang intimideren en de boel afbreken. En mag je je buren het leven zuur maken zonder dat dat grote consequenties heeft. Bovendien kun je ‘vergeten’ je huur te betalen. Een huisuitzetting is immers geen reële optie. “Want waar moet je anders heen?” Het is de ultieme omkering van waarden. Daders gaan vrijuit, omdat de consequenties van hun daden voor hen te groot zouden zijn.

Een woordvoerder van de gemeente Amsterdam geeft een duidelijk antwoord. “De familie is doorgegaan met het consequent intimideren, bedreigen en veroorzaken van overlast. Het houdt een keer op. Ze kunnen bij de daklozenopvang terecht.” Zo is het maar net. En zo’n aanpak maakt aan vergelijkbare families duidelijk dat gedrag wel degelijk consequenties heeft. Wat mij betreft had dat geen tien jaar hoeven duren.