Het aantal antisemitische incidenten blijft bedroevend hoog in Nederland.
Hoewel er vorig jaar minder antisemitische incidenten gemeld zijn dan het jaar ervoor (126 versus 171 incidenten) blijft de opkomst van het
antisemitisme een groot probleem in ons land. Dit wordt vooral duidelijk doordat er weliswaar minder incidenten gemeld werden, maar dat het aantal incidenten
waarin geweld werd gepleegd vrijwel hetzelfde is gebleven (vijf in 2015 tegenover zes in 2016).
Zo werd een man in Enschedé in elkaar geslagen door een leverancier. De leverancier brak de pols van de man op meerdere plekken en riep ook nog even vrolijk 'Sieg Heil' terwijl hij zijn slachtoffer in elkaar sloeg. In een ander geval, in Arnhem, werd een joodse jongen aangevallen door een menigte 'jongeren.' Hij werd eerst uitgescholden voor kankerjood, en daarna tegen de grond geslagen en geschopt.
Daar komt bij dat het aantal antisemitische incidenten op scholen juist is toegenomen: in tien jaar tijd werden er niet zoveel meldingen gedaan van dat soort incidenten als vorig jaar. In totaal gaat het om 16 incidenten.
Ondanks het gebruik van het woord 'incidenten' gaat het natuurlijk om een
patroon.
Jodenhaat is terug van weggeweest, en daar hebben we een bepaalde, bekende bevolkingsgroep voor te danken.
Hoewel ik het risico loop om verketterd te worden benoem ik die groep toch maar: islamitische allochtonen, en dan met name
Marokkanen. Zij zitten maar al te vaak
vol jodenhaat; ze haten Israël en joden in het algemeen. De nieuwe nazi's heten niet Heinz of Heinrich, maar Mohammed of Ahmed.