Amsterdam smijt 100 miljoen over de balk voor 'inclusieve' en 'diverse' kunst- en cultuurnota

Voor Meliani gaat kunst om het uitlokken van emoties en het verkrijgen van nieuwe inzichten. Iedere Amsterdammer heeft volgens haar 'recht op die verbeelding' en noemt kunst 'essentieel in ons leven'. Máár aan dat wollige ideaal zitten natuurlijk wel een paar haken en ogen.

De nota, waar zo'n 111 miljoen euro mee gemoeid gaat, staat namelijk tjokvol deugretoriek. 'Inclusief', 'divers', 'slavernijverleden', 'open en tolerant' etc. Het woord 'inclusie' en al haar varianten komen maar liefst 37 keer voor in een 39-pagina's tellend document. En 'divers' zelfs 39 keer!

Dat is niet zomaar. Wie subsidie wil krijgen moet in z'n aanvraag een 'actieplan diversiteit en inclusie' opnemen. Waar dit feitelijk op neerkomt is dat jij als Amsterdammer moet laten zien hoeveel minderheden jij aan het werk kan zetten met jouw kunstproject. Wil je een toneelstuk van Shakespeare opzetten? Prima, hoeveel procent van de cast wordt zwart of Aziatisch? Een hoger percentage zal je waarschijnlijk meer subsidie of sneller groen licht geven.

Het is toch volkomen absurd om de goedkeuring van kunstsubsidie te toetsen aan diversiteit/inclusiviteit? Wie, zelfs als leek, kijkt naar de grote kunstwerken binnen zo'n beetje alle gangbare kunstvormen, kan toch niet anders dan tot de conclusie komen dat er voor slechts een selecte groep kunst is gemaakt? Althans, als je kunst in z'n volle glorie wil kunnen aanschouwen zul je toch enige kennis moeten hebben van de kunstenaar, de technieken, de context waarin het kunstwerk gemaakt is etc. Ga je kunst toetsen aan hoe 'inclusief' (wat dat ook moge betekenen) het is, dan duw je het toch richting de laagst mogelijke kwaliteit en grootste gemene deler? Wat een domme ontwikkeling.