Amerikanen blazen de aftocht in Afghanistan
Zal na Irak ook Afghanistan ten prooi vallen aan radicale en ISIS-achtige moslimgekkies? Het lijkt er helaas sterk op.
Afghanistan wordt na bijna 13 jaar weer teruggegeven aan de Afghanen. Althans: de veiligheid van het land. Na bijna anderhalf decennium aanwezig te zijn geweest komt vandaag een officieel einde aan de stationering van troepen uit Groot-Brittannië en de Verenigde Staten in Afghanistan, en is het Afghaanse leger vanaf heden voor de volle 100% de baas over de veiligheid van het land.
Zoals Els Borst zou zeggen: het is volbracht. Lees maar mee:
De laatste Amerikaanse marinieres en Britse gevechtstroepen hebben vandaag officieel hun acties in Afghanistan gestaakt. Vanochtend hebben ze hun spullen gepakt, hun vlaggen gestreken en een enorme militaire basis overgedragen aan de Afghaanse veiligheidstroepen.
Maar alhoewel die erewacht ongetwijfeld een mooi en plechtig moment was, is vandaag een uiterst onzekere periode in het bestaan van Afghanistan aangebroken. Verderop in het hierboven al geciteerde stuk van De Volkskrant wordt nog eens treffend verwoord hoe penibel de situatie van het land eigenlijk is:
Na de terugtrekking zullen er bijna geen internationale troepen meer aanwezig zijn in Helmand, een provincie waarin 80-90 procent van de opium wordt geproduceerd waaruit de Taliban zijn inkomsten haalt. Er zijn dan ook zorgen of het Afghaanse leger wel in staat is alleen de Taliban te bestrijden. Alleen dit jaar kostte de strijd al het leven van ongeveer 4.000 Afghaanse militairen.
Die vraag zal snel beantwoord worden, want radicale islamitische groepen hebben gezien aan de hand van de opmars van ISIS hoe snel je territorium kan veroveren op zwak georganiseerde overheden. Het zal niet lang duren of men doet ook een gooi naar het grondgebied van Afghanistan.
Voor de bevolking van dat land is dat een regelrechte ramp. Want als ISIS een voorbeeld is van hoe men omgaat met minderheden, dan gaat Afghanistan - bij uitstek een land van minderheden - met zijn Tajik, Hazara, Uzbeken, Aimaq, Turkmenen en Baloch een enorme slachtpartij tegemoet.
Het is dus ook maar de vraag of Amerika lang weg kan blijven uit Afghanistan. Evenals in Irak werd men op een gegeven moment gedwongen om met hangende pootjes weer terug te keren naar het gebied, aangezien de vijand niet alleen niet verslagen leek, maar zelfs sterker bleek dan ooit tevoren.
Laten we vooralsnog hopen dat al het bovenstaande de mijmeringen van een pessimist zijn. Maar het heeft er helaas alle schijn van dat een vrij Afghanistan niet kan overleven zonder Amerika.
