Als je kop boven het maaiveld uitsteekt...

Biting the hand that feeds the dog. De hand is Duitsland, de dog is de eurozone.

Duitsland is de motor van de Eurozone. In het begin van de Eurozone waren dat Duitsland en Frankrijk, Frankrijk is afgevallen, nu alleen Duitsland. Vriend en vijand zijn het daar over eens, er valt niet over te twisten. Duitsland is de grootste betaler en garantieverschaffer in alles, ESM, ECB, EU, en nog andere buiten deze organisaties omgaande leningen en giften. 

Duitsland heeft na de inzinking in 2003 toen het econmisch en financiëel heel slecht ging ingrijpend hervormd in arbeidsmarkt en fiscaalmonetair evenwicht en de resultaten hiervan logen er niet om, de Duitse economie begon te groeien en de export steeg. Het gaat nu goed met Duitsland, de begroting is op orde, de betalingsbalans is prima, de handelsbalans toont een overschot, de export naar buiten de Eurozone loopt prima (zij het met een kleine inzinking op dit moment). Wel zijn de investeringen teruggelopen tijdens de fiscale stabilisering, maar door de huidige economische groei komt daar ook  meer ruimte voor vrij. Haal Duitsland weg en de eurozone staat er nog veel beroerder op dan nu en in recessie verkeren.

Duitsland is dus een stralend voorbeeld voor de andere landen van de eurozone dat aantoont dat fiscale en monetaire stabilisering, bezuinigingen en terugdringen van tekorten en verhoging van de productiviteit een weg is naar economische groei. Precies volgens het Stability and Growth Pact.

Duitsland dus prijzen en voorhouden als voorbeeld voor de andere landen zou dus de logische gang van zaken zijn. Maar logica is niet besteed aan de EU en Eurozone. Want Duitsland moet vrezen voor bestraffing door de EU voor zijn goede voorbeeld. Al een aantal jaren dringt de EU er namelijk al op aan dat Duitsland zijn handelsoverschot moet terugbrengen  op straffe van een boete. Niet goed voorbeeld doet goed volgen, neen, het beter doen dan de anderen bestraffen.

In de six pack regelingen, ter aanscherping van het Stability and Growth Pact  staat onder andere: "3 year backward moving average of the current account balance as a percent of GDP, with the a threshold of +6% of GDP and - 4% of GDP".

Als een lidstaat dus enkele jaren achter elkaar een overschot op de current account rekening van meer dan 6% heeft valt dat onder de macroeconomic imbalances regelingen en is strafbaar met een boete van 0,1% van het BBP van die lidstaat. Een land doet het dan te goed en dat mag niet. Duitsland heeft al een aantal jaren een groter overschot dan die 6% maximaal toegestane (het lopende jaar waarschijnlijk meer dan 8%) heeft al enkele waarschuwingen gekregen en en valt nu dus onder de strafbepalingen.

De oorzaak van die imbalance is niet ver te zoeken. In een vorig artikel heb ik de virtuele wisselkoerswaarde van de euro in de verschillende landen genoemd en Duitsland met zijn virtuele koers van 1,53 dollar was dus ruw geschat meer dan 5% ondergewaardeerd terwijl de andere grote euro landen zwaar overgewaardeerd waren. Voor Duitsland dus een groot voordeel op de exportmarkt als goed concurrerend, voor de andere een groot nadeel door de overwaardering en dus slecht concurrentiepositie. Gewoon een geval van concurrentievermogen en economische verschillen.

De EU (en het IFM van Mevrouw Lagarde)  nu is van mening dat Duitsland door zijn goede concurrentiepositie die van de andere lidstaten ondermijnt.

Dus in plaats van dat de andere landen hun concurrentiepositie moeten verbeteren door opschroeven van de productiviteit, verlaging van de manufactoring cost en juiste keuze van producten moet Duitsland in plaats daarvan een stap terug doen en ervoor zorgen dat het meer importeert (liefst uit de andere Eurozone landen) en minder exporteert. Door meer investeringen en hogere loonkosten te veroorzaken zou dat kunnen.

In vorige artikelen heb ik onderbouwd dat de eurozone door de onoverbrugbare economische en sociale verschillen niet levensvatbaar is en dat zonder de lidstaten de mogelijkheid te bieden hun eigen eurowaarde te bepalen (The Matheo Solution) er alleen maar verdere stijging van de schulden zou blijven en dat de Eurozone op weg is naar gelijke armoede. De EU kiest dus inderdaad voor deze weg omlaag.  Niet verbeteren van de achterblijvers maar ontmantelen van de uitblinkers.  Steek je kop niet boven het maaiveld uit.

Heel waarschijnlijk durft de EU en Eurozone het niet aan Duitsland te bestraffen. Niet alleen dat de Duitsers het niet zouden kunnen begrijpen en er verontwaardigd op zouden reageren maar dan zou de EU  ook vrijwel alle andere lidstaten moeten straffen omdat deze al jaren lang niet voldoen aan de minimum eisen van het Stability and Growth Pact 3% tekort en 60% van BBP maximale staatsschuld. Maar zeker is dat niet want de logica is al lang zoek.

De Euro: harmonisering, convergentie, welvaart, werkgelegenheid.