Als hij rondrijdt in zijn vaders wagen biedt hij een dakloze eten aan, maar ontdekt hij dit

Laat ik iets bekennen: een verhaal raakt mij niet snel persoonlijk. Maar dit verhaal is zo inspirerend en bijzonder dat zelfs ik hierbij een uitzonderlijk gevoel kreeg. En niet onterecht, zoals je zult lezen.

Cavazos, een inwoner van een zuidelijke staat in de Verenigde Staten, had een tijdje geleden zijn vader verloren. Dit was vanzelfsprekend lastig om te verwerken, en Cavazos had hier zo zijn eigen manier voor. Hij nam graag de pickup van zijn vader, om daar 's avonds rustig meer door de omgeving te rijden. Hij genoot dan van alles wat hem herinnerde aan zijn vader: de geur, die spulletjes die er nog lagen, en natuurlijk de auto zelf.

Op een gegeven moment reed hij langs het voormalige huis van zijn ouders, waar hij afval in de tuin zag liggen. Hij besloot om uit te stappen en het op te ruimen. Maar toen hij dát deed, werd hij opeens aangesproken door de enige man die daar ook op straat liep. De man zag er verwaarloosd uit, en wat duidelijk dakloos. Tot Cavazos' verbazing bood de man heel vriendelijk aan om hem te helpen met het opruimen van de rommel. En zo geschiedde het. Uiteindelijk vond Cavazos het niet meer dan logisch om de man een maaltijd aan te bieden waar de man, na wat twijfels, mee akkoord ging. Hij stapte eerst in de laadbak van de wagen, omdat hij zichzelf te veel vond stinken om voorin te zitten. Dat liet Cavazos echter niet gebeuren, de man zou gewoon naast hem komen zitten.

De beleefdheid van de dakloze man verwonderde Cavazos meerdere malen. Toen de twee aankwamen bij het eetcafé, wilde de man eerst zelf zijn maaltijd betalen van het weinige geld dat hij had. Daarnaast vroeg hij om een mes, waarmee hij de hamburger door midden sneed. Eerst dacht Cavazos dat de man gewoon heel netjes at, maar nee: hij bood de helft van de burger aan hem aan! Nadat hij duidelijk had gemaakt dat hij de maaltijd echt alleen voor de minderbedeelde man gekocht had, begon deze te genieten van een maaltijd waar hij niet vaak van kon genieten.

Maar het waren niet deze dingen die Cavazos zo verbaasden. De twee raakten na het eten aan de praat, waarbij ze tot een schokkende ontdekking kwamen. Cavazos vertelde over zijn overleden vader, en liet een foto van zijn ouders zien. De man schrok bij het zien van de foto. "Ik ken die mensen", stamelde hij. Hij vroeg of de inmiddels overleden mensen een dokterspraktijk gehad hadden, wat inderdaad klopte. Toen vertelde de man hoe hij deze goede mensen eens had ontmoet. Hij had een dochter, die op haar tiende een ziekte had die kostbaar was om te behandelen. Om één of andere reden had de vader van Cavazos destijds aangeboden om deze behandeling gratis en voor niets uit te voeren.

Na het vertellen van dit verhaal barstte de man in tranen uit. Toen Cavazos vroeg wat er mis was, bekende de man dat hij altijd had gehoopt hen terug te kunnen betalen. En nu ze dood waren, was die mogelijkheid voor eeuwig verstreken... Toch wist Cavazos hem uit te leggen dat hij zich niet bedroefd hoefde te voelen. Zijn ouders zouden nooit betaling voor een daad uit liefdadigheid hebben geaccepteerd. En daarbij: hij had geholpen bij het schoonmaken van hun tuin, dus hij had ze toch nog kunnen helpen. Met dat antwoord kon hij gelukkig leven.

Sindsdien is Oscar, zoals de man heet, een vriend van Calvazos en helpt hij hem wanneer hij maar kan. En daar hoeft hij, net als zijn vader, absoluut niets voor terug te krijgen.