Ach gossie, arme Erdogan had graag meer solidariteit gehad na de coup
De Turkse president Recep Tayyip Erdogan is een beetje bedroefd omdat hij naar zijn smaak te weinig steun ontving uit Europese landen na de couppoging. Arme Recepje, wil je daar een zakdoekje bij?
Ondanks dat Erdogan een couppoging heeft overleefd én lijkt weg te komen met een grote schoonmaak van Gülenisten en allerlei andere soorten mensen waarvan onduidelijk is waarom Erdogan ze uit hun functie zet, heeft de president van Turkije toch nog een hoop te klagen. De man vindt namelijk dat hij in Europa en Amerika wel wat meer solidariteit had mogen ontvangen. Ondanks dat hij niets doet terwijl zijn landgenoten Israël en de Verenigde Staten de schuld geven van de coup, denkt Erdogan wel dat hij op steun uit het vrije Westen te mogen rekenen. Grapjas.
"De Turkse president Recep Tayyip Erdogan heeft vrijdagavond een sneer uitgedeeld naar de westerse bondgenoten.
Hij neemt het de betreffende regeringen kwalijk dat ze geen solidariteit hebben getoond na de mislukte staatsgreep. Landen die zich meer zorgen maken over het lot van de verraders dan over de democratie in Turkije kunnen geen vrienden zijn.
Erdogan beklaagde zich erover dat uit onder meer de EU niemand de moeite heeft genomen langs te komen om medeleven te betuigen met de 237 omgekomen burgers en loyale veiligheidsbewakers."
Overigens, wat mij betreft heeft Erdogan die solidariteit gehad. De EU en de NAVO hebben oogluikend toegestaan hoe Erdogan helemaal uit z'n plaat ging nadat duidelijk was de couppoging was mislukt. Tienduizenden ambtenaren, leraren, soldaten, agenten en zelfs naaste medewerkers van Erdogan zelf werden ontslagen en gevangengezet. Europese partners waren stil. Zelfs ziekenhuizen en media-instellingen moesten op last van de president de deuren sluiten. Europese partners waren stil. De hele tegencoup van Erdogan werd oogluikend toegestaan, en niemand in Europa greep in. Erdogan kon gewoon z'n goddelijke gang gaan. En ja, bij een islamist moet je dat altijd letterlijk nemen.
Maar Erdogan weet niet hoe hij moet omgaan met zo'n vriendelijk gebaar inhoudende dat Europa oogluikend toestaat dat hij z'n wekenlange Turkse versie van de Nacht van de Lange Messen uitvoert. Hij wil kennelijk óók nog dat Europese leiders zichzelf openlijk gaan associëren met het wraakzuchtige beleid dat Turkije momenteel in de greep houdt. Voor een megalomaan man als Erdogan is dat echter lastig, want je moet ook weten waar je grenzen liggen.
Zelfs voor knikkende knieën-politci als Jean Claude Juncker en Frans Timmermans is die een keertje bereikt.
