Nederland is: 880.000 euro stelen van je zorgverzekeraar in
acht jaar tijd en dan maar drie maanden de gevangenis in hoeven. Nederland is ook: Een
rechter die dit
doodnormaal vindt en als reden van deze vrijlating opgeeft dat er geen kans is op herhaling
en dat zij daarom wel naar huis kan.
Oké, ik ben geen jurist, heb geen rechten gestudeerd en volg
zelden rechtszaken, gewoon omdat het ik nogal saai vind. Maar als burger, als ´afnemer´
van het recht, valt ook mij soms iets op. Een strafmaat in het strafrecht kan
mijns inziens maar twee doelstellingen dienen, straf en rehabilitatie. Het
strafcomponent dient op zichzelf ook weer twee doelen, genoegdoening voor
slachtoffer en maatschappij voor geleden leed en een simpel, ouderwets straf om
het straf krijgen. Omdat iets niet mag en er dus een straf op staat. Dat
laatste noemt men ook wel eens een afschrikargument, maar daar geloof ik niet
zo in. De basishouding dient immers te zijn dat je de wet niet overtreed, de
wet is er niet om mensen in het gareel te houden door ze af te schrikken. Wellicht
semantiek voor sommigen, maar ik vind dit een nogal belangrijk onderscheid.
Goed, er gaat hier dus iets heel erg mis. De rechter in
kwestie slaat niet alleen het tweede strafcomponent over wat vaker gebeurt en
in Nederland resulteert in soms wel absurd lage straffen maar ook het eerste.
Het slachtoffer en de maatschappij zijn bepaald niet genoeg gedaan met negentig
dagen zitten na een diefstal van bijna een miljoen. Een diefstal die ook nog
eens drukt op de premiekosten van VGZ-klanten en daarom niet alleen de
zorgverzekeraar benadeelt, maar ook al haar klanten.
Nu zal dit aspect van genoegdoening vast niet officieel
erkend worden als onderdeel van de strafmaat, omdat dit op basis van een of
andere abracadabraformule die alleen juristen zelf begrijpen niet mogelijk is.
Zo is dat namelijk wel vaker. Toch zou het gezond zijn als we eens een open
maatschappelijke discussie voeren over de discrepantie tussen de juridisch te
rechtvaardigen strafmaat en dat wat de burger aan straf wenst. Want drie
maanden voor bijna 1 miljoen is toch wel iets te weinig, vindt u niet?