4 – 5 mei – Dodenherdenking en Bevrijdingsdag

Laat ik voorop stellen, voordat e.e.a. in twijfel getrokken wordt, dat we 4 en 5 mei beide moeten handhaven.
Vraag is enkel of we beide moeten handhaven zijnde zoals bedoelt na het beëindigen van WO2 of dat we, voor we het weten, weer discussie krijgen over het aanpassen van één of beide dagen omdat er weer groepen opduiken die vinden dat ze ook herdacht behoren te worden of die vinden dat het vieren niet mag omdat het wel weer ergens tegen in druist.

Goed, de discussie is dus begonnen.
Ik zou zeggen, stop hem gelijk maar weer, we passen niets aan.

Nederland herdenkt op 4 mei de gevallenen. Die mensen die in WO2 het ultieme offer gebracht hebben en die hebben gestreden, hun leven hebben neergelegd voor onze vrijheid en democratie (dat behoeft verderop uitleg).

Moeten we discussie willen omtrent 4 mei? Willen we dat echt?
Want we hebben al discussie gehad of ook de Duitse gevallenen uit oogpunt van verzoening, herdacht moeten worden. En moeten we niet vrezen dat meerdere groeperingen hun plekje in de geschiedenis zullen gaan opeisen? Al dan niet terecht.
Na alle discussie omtrent andere nationale feestdagen zal dit de volgende discussie wel eens kunnen worden. Als ik al ergens een streep mag trekken en ergens geen discussie over wil dan is het wel de nationale dodenherdenking die plaats vindt op 4 mei. Jaarlijks!
Handen daarvan af! Iedereen! Eens per jaar 2 minuten stilte is toch wel het minimale wat we aan respect mogen opbrengen ter nagedachtenis aan hen die hun leven hebben gegeven in de strijd voor onze vrijheid en democratie.
Dus ook niet eens per 2 jaar!
Waarom niet? Lees hier onder verder, eerst 5 mei.

Nederland viert op 5 mei het feit dat we bevrijd waren van de onderdrukker, dat de oorlog ten einde was. Een feest der vrijheid en democratie.
Dat dit feest is verworden tot één groot economisch feest, dat dondert eigenlijk niet. De uitwassen schijnen we tegenwoordig voor lief te moeten nemen. Hier en daar ruzie en wat geweld, wildplassen, rotzooi op straat, openbare dronkenschap, vrij markten .de tand des tijds moeten we maar denken.
Vraag is wel, is er nog zoveel te vieren wat toen, 5 mei 1945, tot grote blijdschap heeft geleid?

Maar hebben we nog wel de vrijheid waarvoor zovelen gestreden hebben en het ultieme offer gebracht hebben? Zo her en der zien we toch wel scheurtjes in die vrijheid komen. Beperkingen ontstaan aan bijv. vrije meningsuiting. Steeds verdergaande onderdrukking van wat een nieuwe vijand van vrijheid aan het worden is! Steeds verdergaand ingrijpen in de privé sfeer, in uw denken en doen. In uw handel en wandel. Willen we dat? Zo ja, lekker feest vieren dan.
Zo nee? Vieren we dan nog wel terecht feest met hen om ons heen die de vrijheid, zo zwaar bevochten destijds, ogenschijnlijk zonder enige schroom overdragen aan de EU.
Wordt het niet tijd om, afgaand op 4 en 5 mei en de daarna volgende Europese verkiezingen, de gevallenen nog meer te eren door te laten zien dat de destijds bevochten onderdrukker nu niet opnieuw, in een nieuw jasje misschien, de kans krijgt om ons hoogste goed zonder slag of stoot af te nemen?

4 en 5 mei moeten blijven wat ze zijn.
4 mei - Dodenherdenking.
5 mei – Bevrijdingsdag.
Maar gaan we Europees gezien als lidstaat van de EU niet weer dezelfde duistere tijden tegemoet? Nu voorlopig nog zonder oorlog. Maar wel al met oplopende wereldwijde spanningen en toenemende dreiging van opnieuw oorlogsgeweld.

Gezien in dat licht is de Dodenherdenking van 4 mei en het Bevrijdingsfeest van 5 mei nog nooit zo nodig geweest!
Laten we vooral gedenken, laten we vooral tegen elkaar uitspreken ‘dat nooit weer’!
En laten we dan ook daarnaar handelen op 22 mei.

Ton Walthaus, kandidaat 15 Artikel 50, lijst 9.
http://www.artikel50.nl
http://www.artikel50-europa.nl