Het rapport van de commissie-Van Rijn bewijst we leven in overgevoelige tijden: De werkvloer is geen safe space!

Het lijkt er sterk op dat we in een tijdperk leven waarin men niet meer tegen een stootje kan. Elke onhandige opmerking of onschuldige interactie wordt tegenwoordig uitvergroot tot een schandaal van nationale proporties. De realiteit is dat de werkvloer altijd een plek is geweest van sociale interactie, waarbij grapjes en plagerijen deel uitmaken van het dagelijkse leven.

De bevindingen in het rapport spreken van ruim 1484 medewerkers die zouden hebben aangegeven te maken te hebben gehad met grensoverschrijdend gedrag. Maar laten we eerlijk zijn: in een tijd waarin de definities van 'grensoverschrijdend' zo breed en vaag zijn geworden, wat betekent dit aantal nu werkelijk? Het lijkt erop dat we het vermogen hebben verloren om onderscheid te maken tussen werkelijk wangedrag en normale, alledaagse interacties.

Neem nu de situatie rond Matthijs van Nieuwkerk en DWDD. Zijn harde werkcultuur is nu omgetoverd tot een verhaal over intimidatie en misbruik. Maar is dit niet gewoon een voorbeeld van een veeleisende werkomgeving, iets wat in vele sectoren heel gewoon is?

Het feit dat de commissie nu aanbeveelt dat presentatoren begeleiding krijgen 'ter bescherming van henzelf' is bijna lachwekkend. Zijn we nu echt op het punt aangekomen dat volwassen professionals handjes vast moeten houden om door de dag te komen?

Het wordt tijd dat we weer terugkeren naar een cultuur van redelijkheid en realisme. Laten we stoppen met het creëren van een sfeer van angst en wantrouwen, en in plaats daarvan werken aan een robuuste, veerkrachtige samenleving waar mensen begrijpen dat niet elke interactie perfect is, en dat is oké.