Het is te gek voor woorden. In het Groningse Doezum, een dorpje met amper 700 inwoners, is de pleuris uitgebroken – en terecht! De reden? Het knettergekke gemeentebestuur van Westerkwartier heeft bedacht dat het een briljant idee is om daar, zomaar even, 100 statushouders te dumpen. Ja, je leest het goed: 100 asielzoekers met een verblijfsvergunning, oftewel ‘kansenparels’, krijgen de komende maanden tientallen chalets cadeau. Niet voor de eigen inwoners die al jaren schreeuwen om een woning, maar voor lui die hier naartoe komen om gratis te leven. En dat in een dorp dat zo klein is dat iedereen elkaar kent. Dit is waanzin, pure waanzin!
De mensen in Doezum zijn laaiend, en wie kan ze dat kwalijk nemen? Een inwoonster, Sonja, vat het perfect samen in De Telegraaf: “Mijn 25-jarige zoon wil graag uit huis, alleen kan hij niets vinden in de omgeving. Maar voor mensen van ver kunnen wel binnen de kortste keren nieuwe huizen worden bedacht. Dat is toch niet uit te leggen.” Precies! Jarenlang horen Nederlanders dat er ‘geen geld’ of ‘geen ruimte’ is voor woningen, maar als het om statushouders gaat, tovert de gemeente ineens chalets uit de hoge hoed. Schandalig. En dan hebben we het nog niet eens over de zorgen over “honderd alleenstaande jongemannen” die het dorp onveilig dreigen te maken. “Het is vragen om problemen,” bromt een inwoner. Geen speld tussen te krijgen.
En hoe gaan die genieën van de gemeente hiermee om? Ze sturen een briefje naar de inwoners – “o ja, trouwens, er komen 100 statushouders” – en annuleren vervolgens doodleuk de informatieavond omdat te veel mensen kwamen opdagen. Een oudere dame zegt het treffend: “Natuurlijk loopt het dorp bij zo’n avond uit, dit is het grootste nieuws dat ik in 35 jaar heb meegemaakt.” De gemeente verschuilt zich achter regeltjes en doet alsof ze geen keus heeft. “Voor 1 april moet ze van de wet ten minste 42 statushouders aan een woning helpen,” jammert het bestuur. Oh, wat zielig! Maar ondertussen zadelen ze een piepklein dorp op met een probleem dat ze zelf niet durven op te lossen.
Het kabinet wil nu wel af van die idiote voorrang voor statushouders op sociale huurwoningen – eindelijk een beetje gezond verstand – maar wat krijgen we ervoor terug? Doorstroomlocaties, zoals in Doezum. Sobere chalets waar asielzoekers tijdelijk kunnen zitten, met een bonus van 60 euro per dag per plek voor de gemeente. Kassa! Maar zoals Mark Boumans van de VNG terecht opmerkt: “Als je een paar honderd statushouders bij elkaar zet, klinkt dat als een nieuw type azc.”
Precies! En wat doet dat met een dorp als Doezum? De inwoners vrezen overlast, segregatie en een totale ontwrichting van hun rustige leven. Een bewoner, Peter, zegt: “Vroeger kwamen ze in veel kleinere aantallen bij ons in de buurt wonen. Dat zorgde voor integratie, het werden gewoon je buren. Nu zitten ze daar... Alleen, maar met elkaar.” Dit is geen oplossing, dit is een ramp in wording.
Laten we eerlijk zijn: dit plan is niet alleen krankzinnig, het is ook diep oneerlijk. Terwijl Nederlanders in de rij staan voor een huis, worden statushouders op een presenteerblaadje bediend. En dat in een dorp dat qua grootte en sfeer totaal niet is ingericht op zo’n invasie. De gemeente mag dan wel dreigen met ‘de wet’ en ‘de provincie’, maar dit is een keuze: een keuze om de eigen mensen in de steek te laten en te buigen voor de asielindustrie. Doezum verdient beter. Laat die chalets maar komen voor de eigen jeugd, niet voor lui die hier komen profiteren. Het wordt tijd dat dit soort bestuurlijke waanzin stopt. Nu!
Poll