-Cultuur onder Vuur- Waarom negeren mensen de slow-motion jihad die in Frankrijk woedt?

Er is inderdaad geen formele oorlogsverklaring en zelfs de schijn van normaliteit in veel straten van steden. Gewelddadige islamitische sectoren in Frankrijk plegen echter dagelijks geweld dat lijkt op een oorlogssituatie. De samenleving lijdt eronder alsof er formeel een oorlog, of in dit geval een jihad, is uitgeroepen.

Het Gatestone Institute meldt dat er vandaag een jihad tegen kerken gaande is in Frankrijk. Het bewijs is overweldigend. Overal in Frankrijk zijn vernielde, verbrande en beschadigde kerken te vinden. Priesters en gelovigen worden bedreigd door agressie. Een kaart gepubliceerd door Christianophobie.fr is bedekt met rode spelden die punten van geweld markeren die geen enkele regio of stad sparen.

Volgens het rapport zijn gemiddeld twee aanvallen op kerken per dag de norm in Frankrijk. Veel van deze gebouwen zijn oude en historische monumenten. De daders worden in de meeste gevallen niet berecht. In veel scènes laten anti-Jezus en pro-Mohammed graffiti op muren in de buurt geen twijfel bestaan over de invloed van de islam. Er wordt ook "Allah Akbar" geroepen in de buurt van de plaatsen.

Volgens journaliste Sonja Dahlmans zijn de meeste doelwitten katholieke kerken. Ze merkt op dat "Kruisbeelden, orgels, altaren en andere religieuze symbolen regelmatig worden vernield of gestolen. Ook heiligenbeelden zijn het slachtoffer. In een kerk in Angers werden in april van dit jaar zeven beelden onthoofd of geamputeerd. ... Gebrandschilderde ramen van oude kerken worden ook regelmatig vernield door vandalen."

Deze vandalen hebben het ook gemunt op begraafplaatsen, vooral de kruisen bovenop grafstenen die vaak vernield of gestolen worden. Op de kaart met incidenten staan ook onderbrekingen van diensten door bendes en jongeren. Verschillende priesters zijn ernstig mishandeld.

De meeste van deze incidenten blijven ongemeld of worden nauwelijks opgemerkt, alsof ze deel uitmaken van de dagelijkse manier van leven in het postmoderne Frankrijk. Tragisch genoeg reageert Frankrijk, dat bekend staat als de eerstgeboren dochter van de Kerk vanwege haar ijver voor het geloof, niet langer op deze beledigingen en heiligschennissen.

Frankrijk is in oorlog - een oorlog in slow motion - die geleidelijk vernietigt wat er over is van de eens christelijke natie. Wat het nog erger maakt, is dat het een eenzijdige oorlog is waarin de christelijke kant wordt belemmerd door degenen die weigeren de vernietiging te erkennen of de schuld bij de daders te leggen.

Kerkfunctionarissen die de beschadigde gebouwen beheren roepen op tot dialoog. Andere oorlogsontkenners, zoals gemeenteambtenaren, roepen op tot begrip en betrokkenheid bij de vijand. Ze geven de slachtoffers de schuld van het geweld vanwege hun systematische kolonialisme of racisme.

Deze incidenten zijn niet beperkt tot Frankrijk. Ze komen ook met grote regelmaat voor in Spanje, Duitsland, het Verenigd Koninkrijk en Zweden, waar veel moslims wonen. Het Westen behandelt deze aanvallen over het algemeen met een verbazingwekkende onverschilligheid en zelfs woke verontwaardiging. De postmoderne verhalen over de onderdrukte moslimbevolking in Europa lijken bijna de woede te rechtvaardigen van degenen die het op de kerk gemunt hebben. Progressieve kerkfunctionarissen kunnen er altijd op rekenen dat ze de schade aan hun eigen gebouwen minimaliseren en deze "gemarginaliseerde" mensen de hand reiken.

Het resultaat van deze aanvallen lijkt echter op dat van een oorlog. Het is een oorlog in slow motion die dag in dag uit eeuwen van Frans erfgoed en geschiedenis vernietigt. Het is niet minder echt dan wanneer een moslimmacht de oorlog zou verklaren, het land zou binnenvallen en kerken en alle tekenen van het christendom zou vernietigen. Het is een religieuze oorlog tegen het christendom en christenen zullen deze oorlog verliezen als ze niet wakker worden.

De grootste vijand zijn niet de terroristische vernietigers, maar degenen die de vernietiging vergemakkelijken door een suïcidale koers te varen en de vijand te helpen door hun valse verhalen die christenen een middel tot zelfverdediging ontnemen.